Epiloog: "het is mooi geweest"
Door: Ton Daans
Blijf op de hoogte en volg Ton
12 Juli 2017 | Nederland, Eindhoven
Het is vandaag, 12 juli 2017, precies één week geleden dat ik de laatste stappen zette in het kleine Galicische dorpje Muxia. Mijn CAMINO kwam op die 5e juli ten einde.
Op 7 juli in de avonduren keerde ik weer terug op Nederlandse bodem en werd ik op Eindhoven Airport herenigd met mijn eega Lia, met mijn dochter Sterre en met mijn zoon Max. En dat thuiskomen voelde zeer goed aan, te meer omdat Lia en de kinderen op de dag nadien, op de 8e juli een welcome-back-borrel hadden georganiseerd.
Ik ontvang de laatste dagen van vele volgers, vrienden, bekenden en onbekenden, nog berichten, met daarin ook meestal de vraag, hoe ik mij voel, of ik al weer gewend ben of andere vragen, maar wel met een soortgelijke strekking.
De massale en ook massieve aandacht tijdens de CAMINO heeft mij verrast, en zeer zeker ook de warme belangstelling ná mijn thuiskomst. Vele mooie berichten, leuke post, veel prachtige woorden en de huiskamer is verworden tot een bloemenzee.
Al deze uitingen van steun, van vriendschap, van belangstelling hebben mij zeer goed gedaan.
Ik heb sinds mijn terugkeer nog niet gewandeld, maar ik wil deze week de draad weer oppakken. Ik voel wel dat de vermoeidheid van de in totaal 98 dagen-durende reis nu pas manifest begint te worden. Ik slaap (nog) sub-optimaal en ik ben fysiek nog niet geheel de oude (in casu: vermoeidheid). Mentaal voel ik mij ijzersterk.
Ik ben weer terug in het reguliere leven. Ik heb geen heimwee en ik mis het (andere) CAMINO-leven niet. Ik heb een geweldige periode gehad. Een mooie voorbereidingstijd, een geweldig mooie uitvoering en de nazit is voortreffelijk.
Maar.....mijn CAMINO is ten einde en daarmede is het "historie". Ik heb daarentegen overweldigend mooie herinneringen aan het door mij uitgevoerde uitdagende en inspirerende avontuur.
Ik heb genoten van deze lange wandeling.
Ik heb euforische hoogtepunten gekend en ook een aantal mindere dagen. Ik heb veel "beautiful people" meegemaakt, mensen die niet pelgrimeerden, en natuurlijk óók pelgrims, "beautiful people" met hun eigen eigenaardigheden, mensen met hun unieke uniciteit. Met velen, met vele anderen bestond er een mooie en stevige band, een goede chemische relatie. Met velen heb ik nu nog contact. Sommigen zijn nog in Spanje, andere zijn weer huiswaarts gekeerd naar diverse continenten.
Ik heb vooral genoten van het Spaanse deel van mijn CAMINO. Ik voelde mij op de Route Frances als een vis in het water. Maar er waren natuurlijk ook hoogtepunten in België en Frankrijk, en met name mijn bezoek aan Vézelay met het bezoek aan de basiliek en de religieuzen van de "Fraternité Monastique de Jerusalem" heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Er waren vele andere mooie momenten in Frankrijk, maar de warmte en de gastvrijheid die ik ervaren heb in Spanje, die heb ik niet zo intens beleefd "on the trail in France".
Ik heb in Spanje genoten van het bonte internationale gezelschap en van de vele jongeren die op de trail kwamen in de laatste 125 kilometers. Ik heb genoten van heel bijzondere contacten in Spanje met pelgrimerende vrienden, met wie ik nu nog via social media contact heb.
Cruz de Ferro heeft voor mij sinds 21 juni 2017 een buiten-dimensionale betekenis gekregen. Het was behalve een mooie gebeurtenis bovenal een bijzonder emotioneel moment.
Ik zal mijn draai verder gaan hervinden. Er staan vooralsnog geen grote andere projecten of nieuwe plannen op de rol.
Op 29 juli aanstaande gaan Lia en ik naar "onze" Camping 't Hoekje in het mooie Zeeuwse Westkapelle. Dat ís overigens groots, zo ervaren wij dat in ieder geval.
En daar op de camping, in Westkapelle, achter de duinen, ga ik op mijn gemak nog eens terugkijken op mijn CAMINO en ga ik eens goed nadenken of ik uiteindelijk mijn dagverslagen ga bundelen. Velen hebben mij hieromtrent een vraag gesteld. Ik ben er nog niet over uit.
Ik heb met veel genoegen iedere dag gewerkt aan en energie geïnvesteerd in de dagverslagen. Het was niet altijd even gemakkelijk. Ik heb mijn volgers een beeld willen schetsen van wat ik beleefde tijdens mijn CAMINO. De foto's en video's waren ondersteunend aan mijn belevenissen. Ik heb de idee dat ik velen met mij heb laten "meelopen". Velen hebben genoten van de dagelijkse verslagen. Velen hebben hierover hun complimenten uitgesproken. Velen hebben gereageerd op het blog, via WhatsApp of via Facebook. Ik dank een ieder voor zijn of haar reactie.
Met deze epiloog sluit ik mijn blog af. Het is mooi geweest.
Op 7 juli in de avonduren keerde ik weer terug op Nederlandse bodem en werd ik op Eindhoven Airport herenigd met mijn eega Lia, met mijn dochter Sterre en met mijn zoon Max. En dat thuiskomen voelde zeer goed aan, te meer omdat Lia en de kinderen op de dag nadien, op de 8e juli een welcome-back-borrel hadden georganiseerd.
Ik ontvang de laatste dagen van vele volgers, vrienden, bekenden en onbekenden, nog berichten, met daarin ook meestal de vraag, hoe ik mij voel, of ik al weer gewend ben of andere vragen, maar wel met een soortgelijke strekking.
De massale en ook massieve aandacht tijdens de CAMINO heeft mij verrast, en zeer zeker ook de warme belangstelling ná mijn thuiskomst. Vele mooie berichten, leuke post, veel prachtige woorden en de huiskamer is verworden tot een bloemenzee.
Al deze uitingen van steun, van vriendschap, van belangstelling hebben mij zeer goed gedaan.
Ik heb sinds mijn terugkeer nog niet gewandeld, maar ik wil deze week de draad weer oppakken. Ik voel wel dat de vermoeidheid van de in totaal 98 dagen-durende reis nu pas manifest begint te worden. Ik slaap (nog) sub-optimaal en ik ben fysiek nog niet geheel de oude (in casu: vermoeidheid). Mentaal voel ik mij ijzersterk.
Ik ben weer terug in het reguliere leven. Ik heb geen heimwee en ik mis het (andere) CAMINO-leven niet. Ik heb een geweldige periode gehad. Een mooie voorbereidingstijd, een geweldig mooie uitvoering en de nazit is voortreffelijk.
Maar.....mijn CAMINO is ten einde en daarmede is het "historie". Ik heb daarentegen overweldigend mooie herinneringen aan het door mij uitgevoerde uitdagende en inspirerende avontuur.
Ik heb genoten van deze lange wandeling.
Ik heb euforische hoogtepunten gekend en ook een aantal mindere dagen. Ik heb veel "beautiful people" meegemaakt, mensen die niet pelgrimeerden, en natuurlijk óók pelgrims, "beautiful people" met hun eigen eigenaardigheden, mensen met hun unieke uniciteit. Met velen, met vele anderen bestond er een mooie en stevige band, een goede chemische relatie. Met velen heb ik nu nog contact. Sommigen zijn nog in Spanje, andere zijn weer huiswaarts gekeerd naar diverse continenten.
Ik heb vooral genoten van het Spaanse deel van mijn CAMINO. Ik voelde mij op de Route Frances als een vis in het water. Maar er waren natuurlijk ook hoogtepunten in België en Frankrijk, en met name mijn bezoek aan Vézelay met het bezoek aan de basiliek en de religieuzen van de "Fraternité Monastique de Jerusalem" heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Er waren vele andere mooie momenten in Frankrijk, maar de warmte en de gastvrijheid die ik ervaren heb in Spanje, die heb ik niet zo intens beleefd "on the trail in France".
Ik heb in Spanje genoten van het bonte internationale gezelschap en van de vele jongeren die op de trail kwamen in de laatste 125 kilometers. Ik heb genoten van heel bijzondere contacten in Spanje met pelgrimerende vrienden, met wie ik nu nog via social media contact heb.
Cruz de Ferro heeft voor mij sinds 21 juni 2017 een buiten-dimensionale betekenis gekregen. Het was behalve een mooie gebeurtenis bovenal een bijzonder emotioneel moment.
Ik zal mijn draai verder gaan hervinden. Er staan vooralsnog geen grote andere projecten of nieuwe plannen op de rol.
Op 29 juli aanstaande gaan Lia en ik naar "onze" Camping 't Hoekje in het mooie Zeeuwse Westkapelle. Dat ís overigens groots, zo ervaren wij dat in ieder geval.
En daar op de camping, in Westkapelle, achter de duinen, ga ik op mijn gemak nog eens terugkijken op mijn CAMINO en ga ik eens goed nadenken of ik uiteindelijk mijn dagverslagen ga bundelen. Velen hebben mij hieromtrent een vraag gesteld. Ik ben er nog niet over uit.
Ik heb met veel genoegen iedere dag gewerkt aan en energie geïnvesteerd in de dagverslagen. Het was niet altijd even gemakkelijk. Ik heb mijn volgers een beeld willen schetsen van wat ik beleefde tijdens mijn CAMINO. De foto's en video's waren ondersteunend aan mijn belevenissen. Ik heb de idee dat ik velen met mij heb laten "meelopen". Velen hebben genoten van de dagelijkse verslagen. Velen hebben hierover hun complimenten uitgesproken. Velen hebben gereageerd op het blog, via WhatsApp of via Facebook. Ik dank een ieder voor zijn of haar reactie.
Met deze epiloog sluit ik mijn blog af. Het is mooi geweest.
-
12 Juli 2017 - 21:55
Janine:
Super, Ton. -
12 Juli 2017 - 21:55
Janine:
Super, Ton. -
12 Juli 2017 - 22:15
Joost HV:
Ha Ton,
Mooi om je blog op deze manier af te sluiten met deze epiloog. Nu kan ik het volgen van jouw Camino ook afsluiten ; ik weet nu dat er geen verslagen meer komen. Ik zal ze missen. Ik heb ervan genoten. Ik vind het mooi, dat je me in de gelegenheid hebt gesteld om "met je mee te lopen".
Ik hoop, dat je je verslagen zult gaan bundelen. Ik ben zo vrij geweest om dat voor mezelf al te doen : ik heb al je verslagen opgeslagen in een document. Zonder foto's ben ik al op 250 pagina's uitgekomen. Zo kan ik alles nog eens nalezen.
Fijne vakantie in Westkapelle. Hartelijke groet, ook aan Lia, Max en Sterre.
En tot ziens.
Joost -
12 Juli 2017 - 22:21
José :
Dat is nog eens een verrassing, nog een keer genieten !
Dank je wel. -
12 Juli 2017 - 22:35
Jan:
Goed gedaan Ton, ik doe het je niet na, denk ik. Ik voel die 'roeping' ook niet. Maar misschien, wanneer ik tegen m'n zeventigste ook met pensioen kan, wie weet? Geniet van je reis. En reis vooral verder! -
12 Juli 2017 - 22:43
Frida:
Nogmaals wil ik je bedanken dat ik heb mogen "meelopen" tijdens jouw CAMINO, je hebt ups and downs ervaren, slecht weer en koude, maar ook zonnig en erg warm weer gehad. Vele mooie mensen ontmoet en uiteindelijk toch weer terug in Eindhoven je vrouw, dochter en zoon in je armen mogen sluiten. Prachtig.
Ik wens jou en je mooie gezin een hele mooie vakantie in Westkapelle, mij natuurlijk wel bekend omdat ik ook een Zeeuwse ben :) Wij kennen elkaar al een hele tijd uit een ander tijdperk, genaamd "Torentijd". Een andere soort CAMINO noem ik dat maar, waar ik 11 jaar over heb gedaan.
Maar jouw CAMINO vond ik toch het allerleukste om te lezen en om mooie foto's te zien, nogmaals heel erg bedankt, hoop dat je al je verslagen gaat bundelen.
Nogmaals een hele fijne en relaxte vakantie.
Groetjes! -
13 Juli 2017 - 03:16
Lutgart:
Ton dank om t delen van al die ervaringen. Het ga je goed...
Geniet van jullie verlof in zeeland. Westkapelle roept ook hier fijn herinneringen op. Karel ging er als kind al op verlof en ook wij gingen er enkele keren met gezin. in t voorjaar nog een super dagje met kinderen en kleinkinderen genoten.
Tot,ooit misschien
Groetjes uit Zelem -
13 Juli 2017 - 08:12
Myriam Menke-Rosielle:
Hoi Ton
Als "toetje", na al die mooie verslagen, nog een mooie evaluatie. Ik heb genoten van al je mooie verhalen. Het was net of ik hem ook meegelopen heb. Bedankt hiervoor. Veel plezier in West Kapelle en tot ziens.
Groetjes uit Oirschot. -
13 Juli 2017 - 08:12
Myriam Menke-Rosielle:
Hoi Ton
Als "toetje", na al die mooie verslagen, nog een mooie evaluatie. Ik heb genoten van al je mooie verhalen. Het was net of ik hem ook meegelopen heb. Bedankt hiervoor. Veel plezier in West Kapelle en tot ziens.
Groetjes uit Oirschot. -
14 Juli 2017 - 10:46
Dinges:
Ha Antonio,
Dacht, dat ik mijn laatste Dinges al had geplaatst, maar nee, er moest nog een staartje achteraan.
Je mooie tocht en woorden zijn nu echt ten einde.
Dank voor je belevenissen. We zien elkaar,
Tot dan lieve groet, Marian.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
