De 98e dag (deel 2): BACK HOME
Door: Ton Daans
Blijf op de hoogte en volg Ton
08 Juli 2017 | Nederland, Eindhoven
Ik was om 12.30 uur Portugese tijd op het vliegveld in Porto. Alle checks verliepen vrij snel en ik kreeg bij de gate de informatie dat het Ryanair toestel "on schedule" zou landen. En een half uur voor departure time stond iedereen keurig in de rij om te gaan boarden. En toen volgde het bericht dat er ruim 90 minuten vertraging was. Het kleine Portugese opdondertje van het masculiene geslacht, die mij de informatie had gegeven dat alles "on schedule" verliep, was nergens meer te bekennen. Waarschijnlijk had hij een veilig onderkomen gezocht in de krochten van het vliegveld, dan wel was hij in het landingsgestel gekropen van een ander toestel dat gereed stond om te vertrekken. Hoe dan ook, mij restte niets anders dan het thuisfront in te lichten dat geplande aankomsttijd van 20.10 uur local time zeer zeker niet gehaald zou worden.
Alle passagiers zochten weer een plekje om wat te rusten en om hun teleurstelling en/of woede te verwerken. Ik hoorde het allemaal gelaten aan. Ik kan er niets aan veranderen, en het lijkt erop alsof het Iberische schiereiland mij niet wilde loslaten. Anderhalf uur later arriveren is zeker niet leuk, en ik baalde ook. Maar wat is anderhalf uur? Ik schreef het deze middag. Het zegt niets en de vertraging afgezet tegen mijn totale reisduur van 14 weken is te verwaarlozen. Het is meer vervelend voor Lia, Sterre en Max die hun dagprogrammering hadden afgestemd op de initiële "estimated time of arrival". Met name ook voor Max die om 22 uur met zijn avond- en nachtwerk zou moeten beginnen in een horecagelegenheid in het centrum van Eindhoven. Hij heeft -zo meldde hij mij per WhatsApp vóór vertrek- nog iets kunnen regelen met zijn collegae.
Ik heb me tijdens de "extra" tijd die mij gegeven werd op het vliegveld vermaakt met het beantwoorden van de vele berichten die ik per social media had ontvangen. De tijd vloog voorbij. En het boarden kon beginnen om 17.45 uur local time, nadat het vertraagde toestel in een waarschijnlijk nieuwe record-tijd was bijgetankt en was gereinigd. Klokslag 18 uur was de take off.
Er zijn twee aangename topics te melden over het vliegtuig. Het toestel was vrijwel nieuw. Én mijn dochter Sterre had gezorgd voor een priority boarding met extra beenruimte. Kortom, ik zat prinselijk. Het was een genoeglijke vlucht. En in Werner Thomas, een international Sales Manager, van een bedrijf dat gespecialiseerd is in "non-stick surface technologies" uit Raamsdonksveer, die naast mij zat, had ik een gezellige gesprekspartner.
De touch down in Eindhoven was om 21.20 uur en nadat ik mijn gewrappte rugzak in ontvangst had mogen nemen was het tijd voor de hereniging met Lia, Sterre en Max. Het was een warm en emotioneel moment.
Het was het mooiste moment, ook rekening houdend met andere mooie en zeer indrukwekkende momenten, zoals ..........
het zeer indrukwekkende ochtendgebed in de basiliek van Vézelay,
de viering van Corpus Christi in León,
het emotionele moment dat ik het gedenksteentje voor Anneke achterliet op het hoogste punt van mijn CAMINO, bij het Cruz de Ferro,
het laten branden van kaarsen op diverse momenten in verschillende mooie kerken (zoals in het prachtige kerkje van het zo hoog gelegen O Cebreiro),
het betreden van het kathedrale plein in Santiago de Compostela,
het lezen van het bericht dat Max vreesde dat ik als een "geradicaliseerde Christen" zou terugkeren,
het intense euforische gevoel dat ik kende bij Point Zero van het -volgens de oude Romeinen- "Einde der Wereld" in Finisterre,
het bereiken van "the last goal after the initial goals", het prachtige Muxia,
het lopen van de laatste meters in Muxia,
en het zien van de fabelachtig magische Galicische natuur........
Het wederzien van Lia en de kinderen op die laatste dag van mijn 14 weken-durende reis heeft op mij een onuitwisbare indruk gemaakt.
Memorabel om te vermelden is ook dat op het vliegveld oud-collega Teun Vink en zijn vrouw Beppie aanwezig waren. Een verassing, een mooie verrassing.
Lia, Max en Sterre hadden een bord met een welkomstboodschap bij zich en thuis hing er een spandoek aan de buitenmuur aan de voorzijde van het huis. En het huis stond vol met bossen bloemen, afkomstig van zeer betrokken volgers.
Het is middernacht. Ik sluit dit verslag af. Het was een lange, vermoeiende, maar vooral ook hel mooie dag.
Alle passagiers zochten weer een plekje om wat te rusten en om hun teleurstelling en/of woede te verwerken. Ik hoorde het allemaal gelaten aan. Ik kan er niets aan veranderen, en het lijkt erop alsof het Iberische schiereiland mij niet wilde loslaten. Anderhalf uur later arriveren is zeker niet leuk, en ik baalde ook. Maar wat is anderhalf uur? Ik schreef het deze middag. Het zegt niets en de vertraging afgezet tegen mijn totale reisduur van 14 weken is te verwaarlozen. Het is meer vervelend voor Lia, Sterre en Max die hun dagprogrammering hadden afgestemd op de initiële "estimated time of arrival". Met name ook voor Max die om 22 uur met zijn avond- en nachtwerk zou moeten beginnen in een horecagelegenheid in het centrum van Eindhoven. Hij heeft -zo meldde hij mij per WhatsApp vóór vertrek- nog iets kunnen regelen met zijn collegae.
Ik heb me tijdens de "extra" tijd die mij gegeven werd op het vliegveld vermaakt met het beantwoorden van de vele berichten die ik per social media had ontvangen. De tijd vloog voorbij. En het boarden kon beginnen om 17.45 uur local time, nadat het vertraagde toestel in een waarschijnlijk nieuwe record-tijd was bijgetankt en was gereinigd. Klokslag 18 uur was de take off.
Er zijn twee aangename topics te melden over het vliegtuig. Het toestel was vrijwel nieuw. Én mijn dochter Sterre had gezorgd voor een priority boarding met extra beenruimte. Kortom, ik zat prinselijk. Het was een genoeglijke vlucht. En in Werner Thomas, een international Sales Manager, van een bedrijf dat gespecialiseerd is in "non-stick surface technologies" uit Raamsdonksveer, die naast mij zat, had ik een gezellige gesprekspartner.
De touch down in Eindhoven was om 21.20 uur en nadat ik mijn gewrappte rugzak in ontvangst had mogen nemen was het tijd voor de hereniging met Lia, Sterre en Max. Het was een warm en emotioneel moment.
Het was het mooiste moment, ook rekening houdend met andere mooie en zeer indrukwekkende momenten, zoals ..........
het zeer indrukwekkende ochtendgebed in de basiliek van Vézelay,
de viering van Corpus Christi in León,
het emotionele moment dat ik het gedenksteentje voor Anneke achterliet op het hoogste punt van mijn CAMINO, bij het Cruz de Ferro,
het laten branden van kaarsen op diverse momenten in verschillende mooie kerken (zoals in het prachtige kerkje van het zo hoog gelegen O Cebreiro),
het betreden van het kathedrale plein in Santiago de Compostela,
het lezen van het bericht dat Max vreesde dat ik als een "geradicaliseerde Christen" zou terugkeren,
het intense euforische gevoel dat ik kende bij Point Zero van het -volgens de oude Romeinen- "Einde der Wereld" in Finisterre,
het bereiken van "the last goal after the initial goals", het prachtige Muxia,
het lopen van de laatste meters in Muxia,
en het zien van de fabelachtig magische Galicische natuur........
Het wederzien van Lia en de kinderen op die laatste dag van mijn 14 weken-durende reis heeft op mij een onuitwisbare indruk gemaakt.
Memorabel om te vermelden is ook dat op het vliegveld oud-collega Teun Vink en zijn vrouw Beppie aanwezig waren. Een verassing, een mooie verrassing.
Lia, Max en Sterre hadden een bord met een welkomstboodschap bij zich en thuis hing er een spandoek aan de buitenmuur aan de voorzijde van het huis. En het huis stond vol met bossen bloemen, afkomstig van zeer betrokken volgers.
Het is middernacht. Ik sluit dit verslag af. Het was een lange, vermoeiende, maar vooral ook hel mooie dag.
-
08 Juli 2017 - 00:27
Frida:
Ben heel blij dat je weer thuis bent bij jouw gezin, ze hebben je wel 3 maanden moeten missen. Rust nu maar uit Ton in je vertrouwde omgeving te midden van je geliefd gezin, je hebt nu je rust wel verdiend. Nogmaals bedankt voor alle verslagen en foto's, ik heb er van genoten. Geniet nu maar fijn en ik wens je het allerbeste. -
08 Juli 2017 - 11:58
Annelies Giesen:
Beste Ton,
Welkom thuis in Nederland. Groot respect voor je prestaties. Geniet van je gezin en het delen van je belevenissen. Bedankt voor je uitvoerige verslagen en foto's, ik zal ze missen. Heerlijk om met je "mee" te mogen lopen. Het was voor mij een feest van herkenning. Leuk dat wij beiden veel dezelfde plekken als toppers van onze camino hebben ervaren, waarbij voor mij de ochtenddienst in Vezelay en de sirene sfeer in het kerkje van O Cebrero de aller mooiste waren. Ik wens jou en je gezin het allerbeste voor de toekomst. -
09 Juli 2017 - 15:59
Wilfried En Mathilde:
Welkom thuis Ton, wij hebben lang niet alle verslagen gevolgd - het waren er veel! - maar het moet een zeer indrukwekkende reis geweest zijn die je te voet hebt afgelegd. Je zult vast heel blij zijn weer thuis te zijn maar ook toch misschien wel een beetje heimwee hebben naar alle prachtige plaatsen die je hebt bezocht en mensen die je hebt ontmoet. Wat een ervaring! Bedankt voor het delen van je mooie verhalen.
Groet, Wilfried en Mathilde -
10 Juli 2017 - 09:21
Angélique:
Welkom thuis! Compliment voor de inspanningen die je hebt verricht en wat je hebt bereikt. Petje af.
En natuurlijk de mooie verslagen (heb ze niet allemaal uitgebreid kunnen lezen). Geniet van de mooie herinneringen!
Groetjes Angélique -
10 Juli 2017 - 16:23
Mark:
Beste Ton,
Welkom thuis! geniet van de hereniging met je vrouw en kinderen. En van de herinneringen aan je prachtige tocht!
Hartelijke groet,
Mark -
10 Juli 2017 - 22:05
Annemarie:
Wil Proficiat met het behalen van je passie, je eerste slaapplaats was in een rommelig zolder kamertje, toch is dit een goed begin geweest.
Ik heb je geregeld gevolgd, met de gedachte hoe ver zou hij zijn en hoe vergaat het .
Ik heb nog nooit een gast gehad waar ik zo vaak aan gedacht heb, misschien komen we elkaar nog eens tegen, het was geweldig heel veel groeten uit Luyksgestel. Het ga je goed.
Annemarie.
-
12 Juli 2017 - 12:02
Dinges:
Hé Antonio,
Heel laat en nadat ik je allang weer heb begroet, kan ik het toch niet laten om "de laatste Dinges" erbij te zetten!
Ik moet zeggen: je ziet er geweldig uit en ik herkende je gelukkig gewoon terug.
Wonderbaarlijk dat je maar één blaartje hebt opgelopen ( waar je het verder overigens nauwelijks over hebt gehad!) en in een uitstekende geestelijke en lichamelijke conditie dat hele gebeuren hebt ondergaan! Wat een voortreffelijke prestatie. Ik gun je nog minstens 40 jaar om er van te kunnen nagenieten! Mag ook langer zijn, hoor!
Die (nacht)zoen heb je intussen ingewisseld, dus....
Lieve groet, Marian.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
