De 79e dag: vaderdag, Corpus Christi en Lauda

Ik heb al veel indrukwekkende dagen meegemaakt tijdens mijn CAMINO , maar deze 79e dag was wel een heel bijzondere. Er was warm weer voorspeld, het is warm geworden, al is de kwalificatie "warm" voor het huidige weer enigszins misplaatst. Het was "heet", heel heet. Iets na 9 uur deze ochtend was het in León al 25 graden, rond 12.30 uur al 35 graden en op het einde middag liep de temperatuur verder op naar bijna 40 graden. Ik had vooraf besloten niet meer te lopen ná 14 uur en ik heb mij daaraan gehouden. Al was het eigenlijk rond dat tijdstip al te warm om te wandelen met een redelijk zware rugzak om.
Gisteren ontving ik een bericht van een van de volgers, Josefine van den Hoven, dat zij gelezen had op de besloten Facebook-pagina van het Nederlandse Sint Jacobsgenootschap dat de Guardia Civil (de Spaanse politie) pelgrims zou verbieden om nog na 13 uur te lopen. Reden: er zou een pelgrim in een Albergue zijn overleden vanwege oververhitting.
Ik denk dat "de soep nooit zo heet gegeten wordt als zij wordt opgediend". Ik denk niet dat de politie zulk een verbod kan uitvaardigen, maar ik vermoed dat de Spaanse autoriteiten wel een dergelijk advies hebben gegeven. Overigens heb ik nergens iets gemerkt van een advies of een verbod. Maar het gezonde verstand functioneert bij mij nog naar behoren en ik heb die tijd 13 uur goed in gedachten gehouden. Ik ben om 14 uur gestopt in La Virgen del Camino (prachtige naam die te als volgt te vertalen is: "De Maagd van de Weg"). Ik had op dat moment pas 20 kilometer afgelegd. Relatief weinig, maar dat een speciale reden, en die was zeker niet gelegen in de klimatologische omstandigheden.
Deze ochtend vertrok ik rond 6.30 uur vanuit het hostel in Villarente. Het hostel droeg een mooie naam, in het Nederlands " De groene Dolfijn". Het hostel beschikt namelijk over een groot zwembad. Ik heb daar geen gebruik van gemaakt, mede op advies van mijn eega Lia ("ik adviseer je er niet in te duiken"), omdat er geen water in het zwembad zat. Gisteren publiceerde ik een foto op Facebook van dit lege zwembad. Het was zeer jammer dat er sprake was een leeg zwembad, want ik had graag wat baantjes getrokken in het bad met een grote omvang.
Niet gezwommen, maar deze ochtend was ik vroeg aan de wandel richting het centrum van León. Onderweg werd ik gepasseerd door een fietsende pelgrim met een rode clownsneus op. Eergisteren had ik hem ook al gezien. Hij komt naast je fietsen en op non-verbale wijze communiceert hij met je en probeert hij een glimlach op je gezicht te toveren. Hij geniet zelf meer van zijn performance dan de gemiddelde pelgrim, die vaak verschrikt opkijkt als deze Spaanse fietsende pelgrimerende "Oleg Popov" plots naast je fietst. Maar toch een heel bijzondere man, die ik even later op een heuvel wederom ontmoette. Ik vroeg hem of ik een foto mocht maken, hij stemde in, en hij "zette zijn mooiste zondagse gezicht op".
Even voordat ik "Popov" ontmoette was ik getuige van een bijzonder tafereel. Ik heb het op video vastgelegd, maar ik beschrijf het voor de volgers die alleen het blog lezen. Op meerdere punten op een pad (combi van zand en steenslag) waren vele, vele duizenden mieren in de weer van links naar rechts over het psd en ook in omgekeerde richting. Ik heb geen idee wat deze mieren uitvoerden. Ik had het idee dat ze niets transporteerden, maar ze waren zeer druk in de weer. Ik vond het in ieder geval een bijzonder tafereel.
Deze dag passeerde ik ook drie bruggen (vóór León en ook in deze stad) speciaal aangelegd voor de CAMINO-wandelaars om hen op een veilige wijze op het juiste pad te krijgen. Vanaf de eerste brug had ik een prachtig zicht op de stad die bekend staat om zijn schoonheid.
En er is niets gelogen als deze stad wordt betiteld als een mooie stad. Ik heb genoten om door deze stad te trekken. En dat passeren heeft veel tijd in beslag genomen. Behalve dat het vandaag in Nederland vaderdag is, behalve dat vriend Jan Reijnen en vriendin Jessica Janssens hun verjaardagen vieren, en behalve dat vandaag de vele bedevaartgangers vanuit Handel terug aan het lopen zijn naar hun thuishaven Valkenswaard (40 kilometer en gisteren zijn ze naar Handel getrokken), behalve al deze gebeurtenissen, was het vandaag Corpus Christi in León. In Nederland wordt deze dag aangeduid met "Sacramentsdag".
Sacramentsdag, in het Latijn, Sanctissimi corporis et sanguinis Christi solemnitas (Hoogfeest van het heilig lichaam en bloed van Christus), in het Nederlands ook wel het "Hoogfeest van het Allerheiligst Sacrament" genoemd is een hoogfeest binnen de Katholieke Kerk dat valt op de tweede donderdag na Pinksteren. Dat was afgelopen donderdag en op veel plaatsen in Europa is het dan een kerkelijke feestdag. Men is dan vrij. Dat verklaart ook waarom er de laatste vier dagen veel oosterburen (in het Duits heet deze dag Fronleichnam) aan de Nederlandse kust waren. Ze genoten van een lang weekend. In Spanje bepaalt iedere regio wanneer deze dag wordt gevierd en in de provincie León wordt deze dag gevierd op de eerste zondag ná de officiële donderdag.
Toch nog even een korte uitleg over Corpus Christi, over Sacramentsdag.
Op dit feest wordt gevierd dat Jezus Christus zichzelf onder de gedaante van brood en wijn aan de gelovigen wil geven als voedsel en voortdurend onder de mensen wil blijven door middel van zijn waarachtige tegenwoordigheid (Sua realis praesentia) in de geconsacreerde offergaven. De eerbied die in de Katholieke Kerk voor de geconsacreerde "heilige hostie" bestaat, wordt op deze feestdag tot uitdrukking gebracht.
Op die dag wordt de sequens "Lauda Sion" gezongen in de Heilige Mis en op talrijke plaatsen, zo ook in León, wordt na de Mis de geconsacreerde "heilige hostie" in een monstrans geplaatst, ter aanbidding. Ook gaat op deze dag de sacramentsprocessie uit, waarbij de priester het Allerheiligste Sacrament (de heilige hostie) in een monstrans door de straten van de stad ronddraagt.
En de Spanjaarden beleven deze dag op een intense wijze. Kinderen zijn prachtig gekleed, strooien bloemenblaadjes uit, en er worden veel heilige beelden in de processie meegedragen. Ook nemen er vele muziekkorpsen deel aan de processie. Tijdens de plechtige kerkdienst, die om 10 uur begon in de prachtige kathedraal met een kardinaal als voorganger, naast heel veel concelebranten, komen de vele groepen en muziekkorpsen, die gaan deelnemen aan de processie, aan op het plein voor de kathedraal. Ik kwam vele ogen te kort en ik was spreekwoordelijk met de neus in de boter gevallen. Wat een genoegen om dit te mogen meemaken. Reden genoeg dus om mijn geplande pauze van een uur in León om te zetten in een langer verblijf. Uiteindelijk verbleef ik van 9.30 uur tot 12.30 uur op het bloedhete kathedrale plein. Er waren veel CAMINO-pelgrims aanwezig. Niet alleen pelgrims waren aanwezig, maar ook de locale bevolking. Het was er druk. Er waren veel inwoners van León in het oude centrum van de stad.
Hoe zou een inwoner van León eigenlijk genoemd worden: een Leónidas of een Leóntien?
Het eerste deel van de kerkdienst heb ik in de kathedraal mogen bijwonen. Nadien heb ik alles op het plein gevolgd. Ik was er van onder de indruk. Het was heel mooi, prachtig, om dit mee te maken.
Mijn zoon Max vreest dat ik gezien mijn frequente kerkbezoek tijdens mijn CAMINO mogelijk terugkeer als een "geradicaliseerde christen". Ik moest wel even lachen toen ik dit bericht deze ochtend van Lia ontving.
Op het kerkplein kwam ik "Herbert und Alexandra" uit München weer tegen (ik had ze al een aantal dagen niet meer ontmoet), als ook een Nederlands stel, Floris en Manon, die ook vanuit Nederland bezig waren met hun CAMINO te voet. Ze wilden wel op de foto, maar ik vroeg hen toestemming om de foto ook op Facebook te plaatsen. Floris had dit liever niet en dat respecteer ik. Manon wordt de laatste dagen geconfronteerd met een ernstige blessure. Het lopen was onmogelijk geworden en er zal extra rust genomen (moeten) worden in León. Ik hoop voor haar en Floris dat zij hun tocht kunnen voltooien. Floris liep de CAMINO drie jaren geleden in zijn eentje en wilde nu zijn partner de CAMINO zelf laten beleven. Daarvoor kon Manon, docente in het basisonderwijs, van haar directeur drie maanden onbetaald verlof krijgen.
Toen de monstrans uit de kathedraal werd gedragen en werd geplaatst op een verhoging om vervolgens in de processie door de oude binnenstad te worden gedragen, werd het Spaanse volkslied gespeeld door een van de aanwezige muziekkorpsen. Een plechtig moment. Het volkslied werd niet uit volle borst meegezongen. Dat kan ook niet want het Spaanse volkslied, genaamd de "Marcha Real" kent in tegenstelling tot de meeste andere volksliederen geen officiële tekst bij de muziek.
Toen het muziekkorps zich opstelde voor de hoofduitgang viel mij meteen een zeer kleine muzikante op: een kleine tengere Spaanse schone. Ik vroeg toestemming om haar te mogen fotograferen en vol trots volgde er een "SI". Ik toonde haar de foto en ze was trots. Haar naam: Lauda.
Het kan toch geen toeval zijn dat juist de naam van deze Spaanse jonge dame overeenkomt met de sequens ("Lauda Dion") die tijdens de kerkdienst werd gezongen.
Ik heb een prachtige vaderdag (een foto van een geschenk werd mij per app toegezonden) gehad in León. Ik zou een ongelooflijk rund zijn geweest als ik dit magistrale tafereel in León had laten schieten met als enige doel om wat extra kilometers te maken. In die zin waren de 20 kilometers meer dan voldoende.
Morgen trek ik verder. Het wordt "koeler", slechts 34 graden. Ik zie wel waar ik ga uitkomen. Vanavond op tijd "onder de wol" en morgen vroeg op stap. Ik kan op tijd weg, ik stoor niemand in het hostel waar ik verblijf. Op weg richting Santiago de Compostela.