De 37e dag: L'électio, Erwin K. et la Pluie

EEDe 37e dag: l'élection, Erwin K. et la pluie

Ik ken de meeste weermannen en weervrouwen van de verschillende publieke en commerciële Nederlandse televisiekanalen. Dat wil zeggen, ik ken ze van gezicht, maar ik heb geen voor- of achternamen paraat. Ik heb nog één naam in gedachte, maar volgens mij is deze weerprofeet "en retraîte", zoals de francofonen "met pensioen" aanduiden. En ik moest deze 37e dag denken aan Erwin Krol, aan zijn weersvoorspellingen, en ik zag voor mij dat hij druk met zijn handen pratend de voorspellingen de tv-kijkers probeerde aan te smeren. Ik heb nog steeds de idee dat al die weermannen - en vrouwen frequent een verhaal ophangen dat achteraf niet geheel in overeenstemming blijkt te zijn met de uiteindelijke klimatologische performance.
En waarom moest ik onderweg nu aan die Krol denken? Gisteravond in mijn zeer riante onderkomen bij "La Dame des Divers", de Contessa, in een voorstadje van Chateauroux, in Le Poinconnet, keek ik samen met haar naar het regionale journaal en ook naar de Franse Erwin Krol, maar dan in een feminiene "uitvoering". Deze dame kondigde aan dat het op deze zondag in de ochtend droog zou zijn, en dat er in de namiddag een zeer reële kans op regen bestond, en dat het zonnig zou zijn. Ik heb ter bevestiging de vraag aan La Contessa gesteld of ik de portée van de boodschap van de weerjuffrouw goed had begrepen. Nu heb ik nimmer heel erg veel vertrouwen gehad in het betrouwbaarheidsgehalte van de hetgeen Krol cum sui presenteerden. Ik heb altijd de gedachte gehad dat je even zo goed het koffiedik kon bestuderen om de weersomstandigheden in te schatten of dat een huis-tuin-en keuken-glazen-bol ook uitkomst zou kunnen bieden.
Het weerpraatje van gisteravond blijkt achteraf kant noch wal te hebben geraakt. Toen ik deze ochtend om 7 uur ontwaakte en even later met La Dame aan de ontbijttafel zat, zei mijn tafelgenote dat het al geregend had en dat het nog wat miezerde. Bij vertrek om 8.45 uur was het echter droog. Wat fris, maar aangenaam weer om een lange tocht te gaan maken. Er stonden ruim, zeer ruim 30 kilometers op de rol. Maar na een uurtje wandelen dienden zich donkere wolken aan. Ik liep door een prachtig bos, en dacht dat het overweldigend groene bladerendek mij nog wel zou kunnen beschermen tegen eventuele neerslag. Dat was een volstrekt verkeerde inschatting. Rond de klok van tienen, een tijdstip dat ook in Frankrijk niet als "middag" wordt aangeduid, werden de hemelse watersluizen open gezet. Hevige neerslag en hals over kop moest ik mijn rugzak en mijzelf middels de poncho tegen de hevige regenval beschermen. Dat lukte niet meteen en gelukkig kon een voorbijtrekkende wandelaar mij hulp bieden. In zijn waarschijnlijk te dunne rode regenjas verdween deze vriendelijke man even later uit mijn beeld.
Het vertrek uit Les Divers was zeer hartelijk geweest. La Contessa zwaaide mij uit en bleef wuiven tot ik bij de "kasteelmuur" de hoek was omgegaan. Een uiterst vriendelijke dame die mij tijdens het ontbijt had verteld dat zij deze namiddag met een van haar dochters haar stem ging uitbrengen. Geen twijfel op wie: voor haar was Monsieur Macron de nieuwe president van de Franse republiek. En ze maakte nog reclame voor Chateauroux en de regio: de enige stad/regio in Frankrijk waar het openbaar vervoer per bus gratis was. Ze wenste mij een "bon courage" en nodigde mij uit om in de toekomst nog eens terug te komen.
In dat grote prachtige bos, dat ik in Deenste kilometers moest wandelen, zou ik volgens het routeboek weinig bewegwijzering tegenkomen omdat het aanbrengen van de balisages niet strookte met de opvattingen van de natuurbeschermers. Ik kon daar begrip voor opbrengen, zeker omdat ik eigenlijk een rechte lijn moest blijven volgen in dat bos. Alle afslagen moest ik vermijden en kruispunten van zandpaden met prachtige namen moest ik recht oversteken. Wat te denken van de namen, zoals het Carrefour des Druides en het Carrefour du Pèlerin. Bij het eerste Carrefour heb ik nog even gekeken of ik niet de druïde Panoramix uit de door mij zo zeer geliefde strips van "Asterix en Obelix" een maretak zag wegsnijden om zijn toverdrank te brouwen. Ik had mij voorgenomen midden in dat bos de kapel van de Notre Dame du Chêne even te bezoeken. Het was er echter redelijk druk met het gemotoriseerde verkeer. Midden in dat bos!
Geen balisages dus in deze bossen vanwege de milieubescherming, maar wel redelijk veel autoverkeer. Ik kon dat niet rijmen. Mijn eerste gedachte was, dat deze vele auto's op deze zondagochtend richting de kapel reden, alwaar een kerkdienst zou worden bijgewoond. Niets van dit alles, ik was met mijn CAMINO op een homo-ontmoetingsplaats beland. Ik heb de afslag naar de kapel genegeerd en ik heb mijn tocht voortgezet. In de stromende regen.
En deze regen heeft aangehouden, met af en toe een korte onderbreking, tot 16 uur deze namiddag. Kortom, het was weer ploeteren deze dag. Het wordt maar geen lente in Frankrijk.
In Velles, na ruim 14 kilometer maakte ik mijn eerste stop. Ik kon nog snel naar de bakker (boulanger), maar de zondagvoorraad brood was al de de man gebracht. Gelukkig waren er nog wat hartige producten te koop en ik besloot deze te nuttigen in het tegenover gelegen "Café des Sports". Er zat een man of vijftien binnen, ze waren allen zeer luidruchtig, allemaal aan de alcoholische versnaperingen en geen van hen, zoals ik hen aanschouwde, had de laatste 25 jaren enige sport bedreven. Het was een uitermate ongezellig café en er waren talrijke vliegen aanwezig. Die vliegen zouden natuurlijk op mijn geur afgekomen kunnen zijn, maar het was gewoon een smerig café. Op diverse tafels stonden nog restanten van een feest wat waarschijnlijk de vorige dag had plaatsgevonden . Zo stond er een doos met oesters voor mijn neus en ik stelde vast dat de vliegen meer geïnteresseerd waren in "des huîtres" dan in mij. Een tweede afwijzing c.q. negeren in korte termijn: geen interesse van de vliegen en ook al geen interesse van de in het bos aanwezige homo's. Overigens voor mij niet een existentieel probleem.
De aanhoudende regen, in combinatie met het gegeven dat ik vandaag weer af en toe flink moest klimmen en de forse afstand, ingrediënten die maakten dat deze wandeldag zwaar was.
Bij kilometer 25 besloot ik nog een pauze te nemen bij een woonhuis met de prachtige naam " La Maison-Dieu" (het Huis van God). Ik verkoos deze plek niet vanwege de naam, maar vanwege het feit dat ik een stevige lege vuilnisbak (Poubelle) langs de weg zag staan. Ik wist vooraf dat ik tussen Velles en de plaats van de eindbestemming geen horecagelegenheid meer zou tegenkomen, dus deze poubelle kon fantastisch fungeren als een zitplaats voor een vermoeide pèlerin. Eenmaal neergestreken meldde zich bij een uiterst vriendelijke heer, die mij meldde dat zijn dochter in La Maison-Dieu woonde. Toen ik deze heer, Michel Paillot, vroeg waarom dit huis deze bijzondere naam had, besloot hij zijn dochter te consulteren. Even later keerde hij terug met het antwoord. Het huis was een voormalige kolonie geweest voor mensen die aan lepra leden. Een bijzondere plaats, ver weg van de bewoonde wereld.
Het was eigenlijk een alles behalve inspirerende dag. Hard zwoegen en vanwege dat slechte weer waren er ook weinig mensen op de weg. En zij, die er waren in dat grote bos, hadden geen interesse in een contact met mij!!!
Ik was blij dat ik om 18.15 uur mijn hotel bereikte in Argenton-sur-Creuse. Ik ben in het departement aanbeland met deze naam (Creuse). Om klokslag 20 uur zat ik voor de tv om de eerste voorspellingen voor wat betreft de presidentiële verkiezingen (des élections) aan te horen. In Frankrijk mogen de media op de dag van de verkiezingen niets, maar dan ook niets, over de exitpolls publiceren totdat de laatste stembureaus in de grote steden zijn gesloten. Dat werd overigens vrij eenvoudig omzeild, omdat "per ongeluk" uitgelekte cijfers via de Belgische media geopenbaard werden.
La Contessa kan tevreden zijn. Haar favoriet, Macron, heeft het de komende jaren te vertellen in dit land. Hij heeft drastische hervormingen aangekondigd. Onderwijs, pensioenen en minder uitgaven van de overheid. Naar mijn bescheiden mening is er voldoende werk aan de winkel. De beweging van Macron heeft de toepasselijke naam "En Marche". En dat geldt morgen ook voor mij. Morgen op weg naar het ruim dertig kilometer verderop gelegen Crozant. Op kilometerpunt 13, in Gargilesse, voegt de zuidelijke route via Nevers, zich weer op "mijn" CAMINO.
Toch wonderlijk, al ruim 5 weken van huis, honderden en honderden kilometers van mijn vertrouwde honk, en dat......door iedere dag het ene been voor het andere te zetten. Een prachtige en in wezen zeer eenvoudige ervaring.