De 89e dag: Les Poppys en de "herfst" in Galicia
Door: Ton Daans
Blijf op de hoogte en volg Ton
28 Juni 2017 | Spanje, Arzúa
"Non, non, Rien n'a changé, Tout, tout a continué" is de openingszin van het nummer "Rien a changé" (https://www.youtube.com/watch?v=V9Po8lSIKww&feature=share) dat in 1971 de Franse jongensgroep Les Poppys plots zeer bekend maakte. Vrijwel al mijn leeftijdgenoten zullen de melodie van dit nummer zeker kunnen neuriën. De reden waarom Les Poppys door mijn hoofd schoot was een ontmoeting deze namiddag.
Noodgedwongen (ik kom daar later op terug) maakte ik een zeer lange stop in Boente. Ik ontmoette daar de 25 jarige Duitse Isabell Griebe uit Rhede, dat niet ver van Münster gelegen is. In de overvolle horecagelegenheid, die werd uitgebaat door een Duitser, nam zij plaats aan het tafeltje waar ik al een tijdje zat. We raakten met elkaar in gesprek. Isabell was afgelopen maandag in Sarria aan haar CAMINO begonnen. Ze was geïnspireerd geraakt door iemand die de CAMINO per fiets had afgelegd. Hoewel mijn gesprekspartner in een fietsenhandel werkt, besloot ze om de 115 kilometer tussen Sarria en Santiago de Compostela te voet te overbruggen.
Isabell was een gezellige gesprekspartner en vanwege haar naam moest ik denken aan Les Poppys, en dan niet vanwege hun allerbekendste nummer, maar vanwege een tweede hit uit 1971: "Isabelle, je t'aime" (https://www.youtube.com/watch?v=o618mlIaR7E&feature=share). Níet dat er sprake was van enige verliefdheid of opwinding mijnerzijds, slechts háár naam bracht mij bij het nummer.
Gedurende de laatste 9 kilometers van mijn wandeling van vandaag, vanaf die rustplaats in Boente tot in het stadje Arzúa, waar ik voor deze nacht domicilie heb gekozen in Albergue Apostol, heb ik het nummer Isabelle meerdere keren geneuried.
In dat zelfde etablissement in Boente ontmoette ik ook (scoutinggroep) Gruppo Sambuca 1 uit Sambuca, een dorp dat gelegen is op 7 kilometer van de Siciliaanse hoofdstad Palermo. En deze scoutinggroep ben ik sinds zondag in Sarria iedere dag tegengekomen. Altijd ergens op het het pelgrimspad. Ook deze ochtend bij mijn vertrek uit de albergue om 7 uur kwam de (gemengde) groep langs gelopen. De begroeting was wederzijds enthousiast. Qua kleding is het een traditionele (katholieke) groep. Keurig in uniform en de gehele groep draagt speciaal voor deze CAMINO ontworpen t-shirts. Het zijn heel vriendelijke oudere jongeren en de leiding loopt evenals alle leden in de klassieke ribfluweel korte broek. Ik heb een gedeelte van de groep op de gevoelige plaat vastgelegd. Dat geldt overigens ook voor Isabell.
En bij mijn vertrek ontmoette ik wederom het uiterst sympathieke stel Claus Frandsen en Birgitte Mølbak, die ik sinds een aantal dagen één of meerdere keren per dag ontmoet. Het zijn iedere keer weer opnieuw leuke en spontane ontmoetingen.
Zoals ik eerder schreef was het druk in het onderkomen van de Duitse eigenaar. Ook de grote party-tenten voor het pand zaten overvol. De reden was simpel van aard: het was beestenweer.
Afgelopen nacht was ik al wakker geworden vanwege de herrie veroorzaakt door de hevige regenval. Ik dacht nog bij mijzelf, "alles wat nu valt valt straks niet meer". Een oud-gezegde, dat werkelijk niet gebaseerd is op enige natuurkundige onderbouwing. Het is een in mijn ogen een pseudo-doekje voor het bloeden.
Uitgezonderd het eerste uur van mijn wandeling, tussen 7.00 en 8.00 uur heeft het zowat de gehele dag geregend. Soms was het eventjes droog, maar vrij snel nadien volgde dan weer de volgende bui. Ik heb daarom ook vanaf 8 uur tot de aankomst om 16.15 continu met de poncho gelopen. En dat was hard nodig. De plaatselijke middenstand (ik vind dat geweldig om te zien en om mee te maken) past de handel daarop aan en op verschillende plaatsen op het traject werden poncho's aangeboden in bestaande winkels, maar ook in tijdelijke marktkraampjes en deze poncho's gingen ook als warme broodjes over de al dan niet geïmproviseerde toonbanken.
Want het regende niet zomaar een beetje. Pluvius, de Romeinse god van de regen, had vandaag werkelijk alle beschikbare registers open getrokken. En in het begin van de middag was er sprake van hevige hoosbuien. Alle pelgrims waren van de paden af. En daarom geraakte het zo vol in het onderkomen waar ik Isabell, Gruppo Sambuca 1, en het Deense echtpaar Claus en Birgitte ontmoette.
Gelukkig heb ik mijn schoenen deze dag redelijk droog kunnen houden. Bij hevige buien koos ik immers het hazenpad en dook onder in een café of bar als deze in de buurt was. En meestal had ik geluk. Bovendien, mijn vele schoenpoetsen van de laatste stoffige, droge en zeer zonnige weken heeft zijn vruchten afgeworpen. Door telkens de schoenen opnieuw te reinigen en opnieuw in te vetten, zijn de schoenen zeker aan de binnenzijde droog gebleven. Hooguit was er sprake van enig transpiratievocht, maar dat is niet abnormaal. De schoenen en ook de sokken worden toch iedere avond na aankomst gelucht.
Overigens zijn mijn sokken ondanks het niet-wassen nog immer van een uitstekende kwaliteit. Ze ruiken verschrikkelijk en ik denk dat de sokken op zich interessant kunnen zijn voor micro-biologisch onderzoek na mijn terugkeer. Ter herinnering: op basis van een tip van een zeer ervaren CAMINO-loper heb ik mijn sokken, die ik al draag vanaf het vertrek op 1 april, niet gewassen. Niet met zeep, maar ook niet met water. Helemaal niet. En mijn tipgever zei dat de kans op blaren geringer zou zijn bij ongewassen sokken. In mijn geval is deze theorie ook praktijk geworden. Ik heb slechts op de derde dag één blaar opgelopen op mijn rechter hiel, maar naar mijn idee werd dit veroorzaakt, enerzijds omdat ik mijn voeten met Gehwohl-zalf had ingesmeerd (waardoor ze zachter maar ook weker worden) en omdat ik de veters van mijn schoenen niet strak genoeg had aangetrokken, waardoor er teveel speling zat in de schoen. En bij die ene beklimming even buiten Beringen in België is dat toen "fataal" geworden.
Overigens heb ik dat verhaal van die sokken een paar maal tijdens de CAMINO tegen andere lopers verteld. En het verhaal is een eigen leven gaan leiden. Tot drie maal toe ben ik in verschillende talen al aangesproken in de zin van : "ben jij die man uit Nederland met die ongewassen sokken?" Ik vind het geweldig om dit verhaal op deze wijze weer terug te horen. Mijn sokken gaan figuurlijk, maar waarschijnlijk ook letterlijk een eigen leven leiden.
Het was dus slecht weer vandaag. Het was beestachtig slecht weer. Ik loop liever in temperaturen ruim boven de dertig graden. Dat is een persoonlijke voorkeur. De overmatige hitte vreet energie, maar de regen in deze mate heeft tot gevolg dat er eigenlijk niet veel te genieten valt. Bovendien worden de wegen en de paden glad hetgeen het wandelen weer niet echt gemakkelijker maakt.
Ik had de idee dat vandaag de herfst in zeer vroeg stadium was aangebroken in Galicia. De temperatuur is deze dag niet boven de 15 graden uitgekomen en ik zag op een thermometer dat de temperatuur wegzakte naar 12 graden tijdens de felle regenbuien. Het was grauw, donker en heel fris. En ook nu, rond de klok van 19 uur, zie ik de reeds in dit stadje gearriveerde pelgrims, stevig ingepakt over de straat lopen. Het is ronduit koud. Geen terrasweer en ik vermoed dat de meeste pelgrims deze avond vroeg onder de wol zullen kruipen. Ik ín ieder geval wel.
Deze dag ben ik ook nog een pelgrim met ezel tegengekomen. Dit gegeven moet ik iets nuanceren. Ik zag een ezel naast een door de hevige regenval vrijwel ingezakt tentje staan, met daarnaast ook nog een karretje dat door de ezel voortgetrokken moest worden. Ik vermoed dat de pelgrim, een "wild-kampeerder", in zijn of haar tentje aan het schuilen was. De ezel stond met zijn kont in de richting waar de regen vandaan kwam. En was een droevig beeld.
"Non, non, Rien n'a changé, Tout, tout a continué", de tekst van de eerste zin vanher nummer van Les Poppys, doet mij ook weer denken aan de ervaringen die ik in april en mei gedurende een periode van 7 weken in Frankrijk heb opgedaan. Ik ben mij bewust dat ik in diverse van mijn verslagen een groot aantal zeer kritische kanttekeningen heb geplaatst als ik over Frankrijk schreef. Of het nu ging over de zo geroemde Franse keuken (waar je op het platteland echt niets van merkt), over de naar binnen gekeerde Franse economie en cultuur (ik vergeleek het met een gesloten coquille) en over de bestuurlijke inrichting van de staat die sinds Napoleon niet meer is gewijzigd: "Non, non, Rien n'a changé, Tout, tout a continué". Ik hoop van harte voor Frankrijk en voor het Franse volk dat de nieuwbakken Franse president Emmanuel Macron een nieuw elan kan aanbrengen in een land, dat vastgeroest zit aan oude tradities en waarvan de bewoners nog veelal geloven dat het in de wereld draait rondom één ding: La Republique.
Wat dat betreft ben ik de laatste weken veel opgewekter in dit prachtige noord Spanje, met een bevolking die mij in ieder geval het gevoel geeft dat je welkom bent.
Morgen de 90e dag. Op weg naar de laatste tussenstop voordat ik de hoofdstad van Galicia ga bereiken. Een mooi vooruitzicht. Ik heb begrepen dat de "herfst" morgen zal aanhouden. En dat is een minder mooi vooruitzicht.
Noodgedwongen (ik kom daar later op terug) maakte ik een zeer lange stop in Boente. Ik ontmoette daar de 25 jarige Duitse Isabell Griebe uit Rhede, dat niet ver van Münster gelegen is. In de overvolle horecagelegenheid, die werd uitgebaat door een Duitser, nam zij plaats aan het tafeltje waar ik al een tijdje zat. We raakten met elkaar in gesprek. Isabell was afgelopen maandag in Sarria aan haar CAMINO begonnen. Ze was geïnspireerd geraakt door iemand die de CAMINO per fiets had afgelegd. Hoewel mijn gesprekspartner in een fietsenhandel werkt, besloot ze om de 115 kilometer tussen Sarria en Santiago de Compostela te voet te overbruggen.
Isabell was een gezellige gesprekspartner en vanwege haar naam moest ik denken aan Les Poppys, en dan niet vanwege hun allerbekendste nummer, maar vanwege een tweede hit uit 1971: "Isabelle, je t'aime" (https://www.youtube.com/watch?v=o618mlIaR7E&feature=share). Níet dat er sprake was van enige verliefdheid of opwinding mijnerzijds, slechts háár naam bracht mij bij het nummer.
Gedurende de laatste 9 kilometers van mijn wandeling van vandaag, vanaf die rustplaats in Boente tot in het stadje Arzúa, waar ik voor deze nacht domicilie heb gekozen in Albergue Apostol, heb ik het nummer Isabelle meerdere keren geneuried.
In dat zelfde etablissement in Boente ontmoette ik ook (scoutinggroep) Gruppo Sambuca 1 uit Sambuca, een dorp dat gelegen is op 7 kilometer van de Siciliaanse hoofdstad Palermo. En deze scoutinggroep ben ik sinds zondag in Sarria iedere dag tegengekomen. Altijd ergens op het het pelgrimspad. Ook deze ochtend bij mijn vertrek uit de albergue om 7 uur kwam de (gemengde) groep langs gelopen. De begroeting was wederzijds enthousiast. Qua kleding is het een traditionele (katholieke) groep. Keurig in uniform en de gehele groep draagt speciaal voor deze CAMINO ontworpen t-shirts. Het zijn heel vriendelijke oudere jongeren en de leiding loopt evenals alle leden in de klassieke ribfluweel korte broek. Ik heb een gedeelte van de groep op de gevoelige plaat vastgelegd. Dat geldt overigens ook voor Isabell.
En bij mijn vertrek ontmoette ik wederom het uiterst sympathieke stel Claus Frandsen en Birgitte Mølbak, die ik sinds een aantal dagen één of meerdere keren per dag ontmoet. Het zijn iedere keer weer opnieuw leuke en spontane ontmoetingen.
Zoals ik eerder schreef was het druk in het onderkomen van de Duitse eigenaar. Ook de grote party-tenten voor het pand zaten overvol. De reden was simpel van aard: het was beestenweer.
Afgelopen nacht was ik al wakker geworden vanwege de herrie veroorzaakt door de hevige regenval. Ik dacht nog bij mijzelf, "alles wat nu valt valt straks niet meer". Een oud-gezegde, dat werkelijk niet gebaseerd is op enige natuurkundige onderbouwing. Het is een in mijn ogen een pseudo-doekje voor het bloeden.
Uitgezonderd het eerste uur van mijn wandeling, tussen 7.00 en 8.00 uur heeft het zowat de gehele dag geregend. Soms was het eventjes droog, maar vrij snel nadien volgde dan weer de volgende bui. Ik heb daarom ook vanaf 8 uur tot de aankomst om 16.15 continu met de poncho gelopen. En dat was hard nodig. De plaatselijke middenstand (ik vind dat geweldig om te zien en om mee te maken) past de handel daarop aan en op verschillende plaatsen op het traject werden poncho's aangeboden in bestaande winkels, maar ook in tijdelijke marktkraampjes en deze poncho's gingen ook als warme broodjes over de al dan niet geïmproviseerde toonbanken.
Want het regende niet zomaar een beetje. Pluvius, de Romeinse god van de regen, had vandaag werkelijk alle beschikbare registers open getrokken. En in het begin van de middag was er sprake van hevige hoosbuien. Alle pelgrims waren van de paden af. En daarom geraakte het zo vol in het onderkomen waar ik Isabell, Gruppo Sambuca 1, en het Deense echtpaar Claus en Birgitte ontmoette.
Gelukkig heb ik mijn schoenen deze dag redelijk droog kunnen houden. Bij hevige buien koos ik immers het hazenpad en dook onder in een café of bar als deze in de buurt was. En meestal had ik geluk. Bovendien, mijn vele schoenpoetsen van de laatste stoffige, droge en zeer zonnige weken heeft zijn vruchten afgeworpen. Door telkens de schoenen opnieuw te reinigen en opnieuw in te vetten, zijn de schoenen zeker aan de binnenzijde droog gebleven. Hooguit was er sprake van enig transpiratievocht, maar dat is niet abnormaal. De schoenen en ook de sokken worden toch iedere avond na aankomst gelucht.
Overigens zijn mijn sokken ondanks het niet-wassen nog immer van een uitstekende kwaliteit. Ze ruiken verschrikkelijk en ik denk dat de sokken op zich interessant kunnen zijn voor micro-biologisch onderzoek na mijn terugkeer. Ter herinnering: op basis van een tip van een zeer ervaren CAMINO-loper heb ik mijn sokken, die ik al draag vanaf het vertrek op 1 april, niet gewassen. Niet met zeep, maar ook niet met water. Helemaal niet. En mijn tipgever zei dat de kans op blaren geringer zou zijn bij ongewassen sokken. In mijn geval is deze theorie ook praktijk geworden. Ik heb slechts op de derde dag één blaar opgelopen op mijn rechter hiel, maar naar mijn idee werd dit veroorzaakt, enerzijds omdat ik mijn voeten met Gehwohl-zalf had ingesmeerd (waardoor ze zachter maar ook weker worden) en omdat ik de veters van mijn schoenen niet strak genoeg had aangetrokken, waardoor er teveel speling zat in de schoen. En bij die ene beklimming even buiten Beringen in België is dat toen "fataal" geworden.
Overigens heb ik dat verhaal van die sokken een paar maal tijdens de CAMINO tegen andere lopers verteld. En het verhaal is een eigen leven gaan leiden. Tot drie maal toe ben ik in verschillende talen al aangesproken in de zin van : "ben jij die man uit Nederland met die ongewassen sokken?" Ik vind het geweldig om dit verhaal op deze wijze weer terug te horen. Mijn sokken gaan figuurlijk, maar waarschijnlijk ook letterlijk een eigen leven leiden.
Het was dus slecht weer vandaag. Het was beestachtig slecht weer. Ik loop liever in temperaturen ruim boven de dertig graden. Dat is een persoonlijke voorkeur. De overmatige hitte vreet energie, maar de regen in deze mate heeft tot gevolg dat er eigenlijk niet veel te genieten valt. Bovendien worden de wegen en de paden glad hetgeen het wandelen weer niet echt gemakkelijker maakt.
Ik had de idee dat vandaag de herfst in zeer vroeg stadium was aangebroken in Galicia. De temperatuur is deze dag niet boven de 15 graden uitgekomen en ik zag op een thermometer dat de temperatuur wegzakte naar 12 graden tijdens de felle regenbuien. Het was grauw, donker en heel fris. En ook nu, rond de klok van 19 uur, zie ik de reeds in dit stadje gearriveerde pelgrims, stevig ingepakt over de straat lopen. Het is ronduit koud. Geen terrasweer en ik vermoed dat de meeste pelgrims deze avond vroeg onder de wol zullen kruipen. Ik ín ieder geval wel.
Deze dag ben ik ook nog een pelgrim met ezel tegengekomen. Dit gegeven moet ik iets nuanceren. Ik zag een ezel naast een door de hevige regenval vrijwel ingezakt tentje staan, met daarnaast ook nog een karretje dat door de ezel voortgetrokken moest worden. Ik vermoed dat de pelgrim, een "wild-kampeerder", in zijn of haar tentje aan het schuilen was. De ezel stond met zijn kont in de richting waar de regen vandaan kwam. En was een droevig beeld.
"Non, non, Rien n'a changé, Tout, tout a continué", de tekst van de eerste zin vanher nummer van Les Poppys, doet mij ook weer denken aan de ervaringen die ik in april en mei gedurende een periode van 7 weken in Frankrijk heb opgedaan. Ik ben mij bewust dat ik in diverse van mijn verslagen een groot aantal zeer kritische kanttekeningen heb geplaatst als ik over Frankrijk schreef. Of het nu ging over de zo geroemde Franse keuken (waar je op het platteland echt niets van merkt), over de naar binnen gekeerde Franse economie en cultuur (ik vergeleek het met een gesloten coquille) en over de bestuurlijke inrichting van de staat die sinds Napoleon niet meer is gewijzigd: "Non, non, Rien n'a changé, Tout, tout a continué". Ik hoop van harte voor Frankrijk en voor het Franse volk dat de nieuwbakken Franse president Emmanuel Macron een nieuw elan kan aanbrengen in een land, dat vastgeroest zit aan oude tradities en waarvan de bewoners nog veelal geloven dat het in de wereld draait rondom één ding: La Republique.
Wat dat betreft ben ik de laatste weken veel opgewekter in dit prachtige noord Spanje, met een bevolking die mij in ieder geval het gevoel geeft dat je welkom bent.
Morgen de 90e dag. Op weg naar de laatste tussenstop voordat ik de hoofdstad van Galicia ga bereiken. Een mooi vooruitzicht. Ik heb begrepen dat de "herfst" morgen zal aanhouden. En dat is een minder mooi vooruitzicht.
-
28 Juni 2017 - 21:15
Margriet:
Dag Ton,
sterkte morgen..... bijna de laatste loodjes voor Santiago.
Neem je de sokken mee terug naar Eindhoven om ze op te zetten (zal Lia blij mee zijn) of laat je ze achter in Spanje, gooi je ze in zee aan het eind van Europa en kom je op 'frisse, witte' sokken, bij voorkeur in sandalen, terug naar huis?
Ik hoor/lees het wel,
liefs, slaap wel,
Margriet
-
28 Juni 2017 - 21:33
Lutgart:
Ton, proficiat al, pelgrim in weer en wind...
Dagelijks genoot ik van je verslag en de ontmoetingen.
Bijna in Compostela :-) en dan nog even naar t eind....
Een hele prestatie en ervaring
Dank om wat je deelde
T ga je goed...
Lutgart
(maandag na blaar in Beringen. :-)
-
28 Juni 2017 - 21:44
Arie:
Ton, het doet mij zeer deugd dat waarschijnlijk ook Pluvius de Camino gaat volbrengen. Ik was even bang dat hij had opgegeven. -
28 Juni 2017 - 22:31
Dinges:
Ha Antonio met de stinkende sokken,
Leuk, dat je nu al een lopende legende bent, je moet maar ergens beroemd door worden!
Jammer van de herfst, maar volgens mij ben je nu zo door de wol geverfd, dat je dat laatste stukje hendig gaat halen!
Welterusten en je nachtzoentje, Marian. -
29 Juni 2017 - 19:18
Peter Van Der Sande:
Hoi Ton,
Nog even volhouden en dan heb je deze megaprestatie op je naam staan.
Diep ontzag !!
Peter -
08 December 2017 - 18:16
Gre:
Vanaf 1971 een grote fan van Les Poppys.
Non, non rien n,a change is onsterfelijk!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley