De 84e dag: huwelijksreis en een steppende pelgrim
Door: Ton Daans
Blijf op de hoogte en volg Ton
23 Juni 2017 | Spanje, Vega de Valcarce
Vandaag, op de 84e dag, het einde van de 12e week, heb ik hard "gewerkt". Ik had deze ochtend de wekker om 5 uur laten aflopen, maar ik besloot op dat tijdstip om het slapen nog met een uurtje te verlengen. Dat hele vroege opstaan is niets voor mij en ook het lopen in het pikkedonker staat niet op mijn lijst van meest favoriete activiteiten. Het het wordt hier later licht dan in Nederland.
Kortom: ik was pas om 7 uur op het pelgrimspad en daar ben ik vandaag redelijk lang op gebleven. Om 16 uur ben ik gestopt. En van die 9 uren ben ik ongeveer 6 uur en 50 minuten aan het wandelen geweest. De rest van de tijd heb ik besteed aan "pauzeren", .......een heerlijke activiteit overigens. In die bijna zeven uren heb ik wel een afstand afgelegd van 31.66 kilometer.
Een behoorlijke afstand waar ik met enige trots op terugkijk. Ik had gisteravond laat het plan opgevat om van Camponaraya, alwaar ik ondanks de warmte een goede nachtrust heb genoten, via Villafranca del Bierzo naar Vega de Valcarce te lopen. In mijn routeboek staat dit traject te boek als anderhalve etappe. Belangrijkste reden voor mij echter om Vega de Valcarce te bereiken was gelegen in het simpele kale feit dat ik van daaruit (morgen) kan beginnen aan de "bergetappe" van 12 kilometer, richting O Cebreiro, op een hoogte van 1330 meter, terwijl ik nu in Vega de Valcarce op een hoogte verblijf van 630 meter. De eerste vier kilometers zijn vals plat, maar daarna begint het klimmers-festijn.
Volgens ingewijden is het een uiterst zware klim. En het belooft nog iets warmer te worden dan vandaag. Ik kan morgen mijn lol op en het "genieten" van de CAMINO krijgt morgen zeker weer een bijzondere dimensie.
Vandaag was het ook warm, vooral deze namiddag was er sprake van een verzengende hitte. Dat maakte de middagsessie van deze dag heel zwaar. In de ochtend was het ook zwaar, maar niet vanwege het weer. Ik was deze ochtend opgewekt, omdat ........de zon achter de wolken verborgen bleef. Die situatie wijzigde echter rond 10.30 uur, maar toen had ik inmiddels Villafranca de Bierzo (afstand 15 kilometer) bereikt. Het was niet de zon, maar vooral het klimmen en dalen op soms moeilijk begaanbare paden, waardoor het ochtenddeel gekwalificeerd kan worden als een lastig en zwaar traject.
Daarbij komt dat het in de ochtenduren druk was op het pelgrimspad. Niet met wandelende pelgrims, maar pelgrimerende fietsers. En vrijwel allemaal jonge Spanjaarden van middelbare schoolleeftijd. Zoals ik gisteren al beschreef was het dorp waar ik de nacht doorbracht gelegen op 200 kilometer van Santiago de Compostela. En om als fietser in Santiago een oorkonde (een Compostela) in ontvangst te kunnen nemen moet men kunnen aantonen met stempels in de credential (de geloofsbrief), dat men die 200 kilometer heeft gefietst. Er waren dus vele fietsers van start gegaan in Camponaraya.
Wandelaars moeten aantonen dat ze 100 kilometer hebben gewandeld en moeten twee stempels per dag verzamelen. En die laatste 100 kilometer beginnen bij Sarria. Vandaag hoorde ik van Jan Rehbein, een Duitser die ik een aantal dagen geleden heb ontmoet, dat het zeer druk is op de wegen vanaf Sarria. Busladingen schoolkinderen bevolken de pelgrimspaden.
Jan kan mij dit berichten omdat hij samen met zijn vader heeft besloten een deel van het traject per bus te overbruggen en een nieuwe verse start te maken vanaf Sarria. Ook dat is mogelijk op de CAMINO, want iedereen maakt zijn eigen Camino.
De fietsers op het trail beginnen vaak op grote afstand, althans de Spanjaarden, te schreeuwen, dat ze in aantocht zijn. Zeker downhill bereiken ze enorme hoge snelheden, maar even later bergopwaarts zie ik ze dan puffend met de fiets omhoog klauteren. Het doet mij goed dat ik dan bij het passeren een vriendelijk "BUEN CAMINO" kan toewerpen!! Desalniettemin zijn deze fietsers natuurlijk sneller en ook eerder in Santiago dan ik.
Ik heb deze dag maar weinig wandelende pelgrims gezien. Ik hoorde vanavond in de Albergue waar ik verblijf dat de meeste wandelaars met deze hitte al om 4 uur waren vertrokken. Het viel mij ook op deze ochtend dat ik de laatste was die de herberg verliet. Daarbij komt dat de meeste pelgrims kortere afstanden afleggen en uiterlijk om 13 uur van de weg af zijn.
Maar helemaal alleen was ik natuurlijk ook weer niet. Deze dag ontmoette ik twee maal het Duitse echtpaar Wolfgang und Monika uit Elmpt, een plaats gelegen op 10 kilometer van Roermond. Een vriendelijk stel op middelbare leeftijd, dat al ooit eerder een deel van de CAMINO heeft gelopen en het was een diep gekoesterde wens, met name van Monika, om de gehele Route Frances van Saint-Jean-Pied-de-Port aan de Franse voet van de Pyreneeën naar Santiago een keer te lopen. En ze zijn er nu aan begonnen, als huwelijksreis, want ze zijn afgelopen september getrouwd. Prachtig, de CAMINO als huwelijksreis.
Vandaag weinig wandelende pelgrims, wel veel fietsende pelgrimerende mensen, maar op het einde van dag zag ik een variant, die ik nog niet eerder heb meegemaakt. Ik heb van alles gezien, met ezel, met hond, wandelend en indien mogelijk met skateboard, blootsvoets (Father Joyfull), op tandems, maar deze middag zag ik een steppende pelgrim, en op die step een volledige bepakking. Ik maakte hem mee op een redelijk vlak stuk, dus hij wist een aardige vaart te ontwikkelen, maar bergopwaarts lijkt het mij heel erg zwaar. En als hij bergafwaarts over de paden van de wandelaars gaat, heeft hij het ook zwaar en moeilijk. Ik heb overigens het idee dat "mountainbikende" pelgrims de wandelpaden benutten en dat de overige fietsers op de wegen blijven.
Gisteren plaatste ik een foto op Facebook van de Daniël Frederick uit Seattle USA, die op weg was naar Ponferrada. De oplettende kijker heeft wellicht gezien dat Daniël gisteren, en dus ook de zware afdaling van El Acebo naar Molinaseca, liep op badslippers. Hij heeft wat last van een opspelende blaar, waardoor het voor hem pijnlijk was om zijn wandelschoenen te dragen. Maar onvoorstelbaar, downhill op de puntige leistenen, op badslippers!
Vandaag zag ik iemand naar beneden rennen op een trail, waar ik een snelheid had van een slak op senioren-leeftijd. Iedere dag is weer anders tijdens mijn CAMINO. Vanuit dat perspectief ben ik iedere dag weer verwonderd.
Verwonderd deze dag over het natuurschoon: ik had deze dag zeker niet te klagen. Het was weer fabelachtig mooi.
Een paar dagen geleden had ik contact met vriend en ex-collega Arie van de Hurk. We vroegen ons af hoeveel pelgrims er eigenlijk op de pelgrimspaden te vinden zijn.
Vandaag zag ik op een affiche aan de muur van een bar dat de Route Frances de drukste route is. Maar dat zegt niet zoveel. Ik heb gelezen dat vorig kalenderjaar zich 280.000 pelgrims hebben laten registeren op het pelgrimsbureau in Santiago. Dat zijn de fietsende en wandelende pelgrims die respectievelijk minimaal 200 en 100 kilometer hebben afgelegd. En die pelgrims komen uit alle richtingen naar Santiago, want er zijn meerdere wegen die naar deze stad leiden.
Voor mij zit deze 84e dag er bijna op. Ik ga mij opmaken voor de dag van morgen. Ik heb mijn was vandaag uitbesteed aan de beheerster, de hospitaliera, van de Albergue. Voor slechts € 6,-- is mijn kleding (machinaal) gewassen en gedroogd. Ik heb vrijwel alles uit mijn rugzak gehaald om het eens een grondige wasbeurt te geven. Ik heb dus tijd nodig om weer alles in plastic zakjes te doen en om mijn rugzak weer goed in te pakken.
Mogelijk sta ik morgen toch maar eens eerder op om de beklimming te beginnen in het donker en zonder de verzengende hitte. Natuurlijk ga ik de top halen, maar ik weet dat de komende etappe mij veel energie zal gaan kosten. Hoeveel? Dat weet ik nu nog niet. Morgenavond maak ik de balans op.
Kortom: ik was pas om 7 uur op het pelgrimspad en daar ben ik vandaag redelijk lang op gebleven. Om 16 uur ben ik gestopt. En van die 9 uren ben ik ongeveer 6 uur en 50 minuten aan het wandelen geweest. De rest van de tijd heb ik besteed aan "pauzeren", .......een heerlijke activiteit overigens. In die bijna zeven uren heb ik wel een afstand afgelegd van 31.66 kilometer.
Een behoorlijke afstand waar ik met enige trots op terugkijk. Ik had gisteravond laat het plan opgevat om van Camponaraya, alwaar ik ondanks de warmte een goede nachtrust heb genoten, via Villafranca del Bierzo naar Vega de Valcarce te lopen. In mijn routeboek staat dit traject te boek als anderhalve etappe. Belangrijkste reden voor mij echter om Vega de Valcarce te bereiken was gelegen in het simpele kale feit dat ik van daaruit (morgen) kan beginnen aan de "bergetappe" van 12 kilometer, richting O Cebreiro, op een hoogte van 1330 meter, terwijl ik nu in Vega de Valcarce op een hoogte verblijf van 630 meter. De eerste vier kilometers zijn vals plat, maar daarna begint het klimmers-festijn.
Volgens ingewijden is het een uiterst zware klim. En het belooft nog iets warmer te worden dan vandaag. Ik kan morgen mijn lol op en het "genieten" van de CAMINO krijgt morgen zeker weer een bijzondere dimensie.
Vandaag was het ook warm, vooral deze namiddag was er sprake van een verzengende hitte. Dat maakte de middagsessie van deze dag heel zwaar. In de ochtend was het ook zwaar, maar niet vanwege het weer. Ik was deze ochtend opgewekt, omdat ........de zon achter de wolken verborgen bleef. Die situatie wijzigde echter rond 10.30 uur, maar toen had ik inmiddels Villafranca de Bierzo (afstand 15 kilometer) bereikt. Het was niet de zon, maar vooral het klimmen en dalen op soms moeilijk begaanbare paden, waardoor het ochtenddeel gekwalificeerd kan worden als een lastig en zwaar traject.
Daarbij komt dat het in de ochtenduren druk was op het pelgrimspad. Niet met wandelende pelgrims, maar pelgrimerende fietsers. En vrijwel allemaal jonge Spanjaarden van middelbare schoolleeftijd. Zoals ik gisteren al beschreef was het dorp waar ik de nacht doorbracht gelegen op 200 kilometer van Santiago de Compostela. En om als fietser in Santiago een oorkonde (een Compostela) in ontvangst te kunnen nemen moet men kunnen aantonen met stempels in de credential (de geloofsbrief), dat men die 200 kilometer heeft gefietst. Er waren dus vele fietsers van start gegaan in Camponaraya.
Wandelaars moeten aantonen dat ze 100 kilometer hebben gewandeld en moeten twee stempels per dag verzamelen. En die laatste 100 kilometer beginnen bij Sarria. Vandaag hoorde ik van Jan Rehbein, een Duitser die ik een aantal dagen geleden heb ontmoet, dat het zeer druk is op de wegen vanaf Sarria. Busladingen schoolkinderen bevolken de pelgrimspaden.
Jan kan mij dit berichten omdat hij samen met zijn vader heeft besloten een deel van het traject per bus te overbruggen en een nieuwe verse start te maken vanaf Sarria. Ook dat is mogelijk op de CAMINO, want iedereen maakt zijn eigen Camino.
De fietsers op het trail beginnen vaak op grote afstand, althans de Spanjaarden, te schreeuwen, dat ze in aantocht zijn. Zeker downhill bereiken ze enorme hoge snelheden, maar even later bergopwaarts zie ik ze dan puffend met de fiets omhoog klauteren. Het doet mij goed dat ik dan bij het passeren een vriendelijk "BUEN CAMINO" kan toewerpen!! Desalniettemin zijn deze fietsers natuurlijk sneller en ook eerder in Santiago dan ik.
Ik heb deze dag maar weinig wandelende pelgrims gezien. Ik hoorde vanavond in de Albergue waar ik verblijf dat de meeste wandelaars met deze hitte al om 4 uur waren vertrokken. Het viel mij ook op deze ochtend dat ik de laatste was die de herberg verliet. Daarbij komt dat de meeste pelgrims kortere afstanden afleggen en uiterlijk om 13 uur van de weg af zijn.
Maar helemaal alleen was ik natuurlijk ook weer niet. Deze dag ontmoette ik twee maal het Duitse echtpaar Wolfgang und Monika uit Elmpt, een plaats gelegen op 10 kilometer van Roermond. Een vriendelijk stel op middelbare leeftijd, dat al ooit eerder een deel van de CAMINO heeft gelopen en het was een diep gekoesterde wens, met name van Monika, om de gehele Route Frances van Saint-Jean-Pied-de-Port aan de Franse voet van de Pyreneeën naar Santiago een keer te lopen. En ze zijn er nu aan begonnen, als huwelijksreis, want ze zijn afgelopen september getrouwd. Prachtig, de CAMINO als huwelijksreis.
Vandaag weinig wandelende pelgrims, wel veel fietsende pelgrimerende mensen, maar op het einde van dag zag ik een variant, die ik nog niet eerder heb meegemaakt. Ik heb van alles gezien, met ezel, met hond, wandelend en indien mogelijk met skateboard, blootsvoets (Father Joyfull), op tandems, maar deze middag zag ik een steppende pelgrim, en op die step een volledige bepakking. Ik maakte hem mee op een redelijk vlak stuk, dus hij wist een aardige vaart te ontwikkelen, maar bergopwaarts lijkt het mij heel erg zwaar. En als hij bergafwaarts over de paden van de wandelaars gaat, heeft hij het ook zwaar en moeilijk. Ik heb overigens het idee dat "mountainbikende" pelgrims de wandelpaden benutten en dat de overige fietsers op de wegen blijven.
Gisteren plaatste ik een foto op Facebook van de Daniël Frederick uit Seattle USA, die op weg was naar Ponferrada. De oplettende kijker heeft wellicht gezien dat Daniël gisteren, en dus ook de zware afdaling van El Acebo naar Molinaseca, liep op badslippers. Hij heeft wat last van een opspelende blaar, waardoor het voor hem pijnlijk was om zijn wandelschoenen te dragen. Maar onvoorstelbaar, downhill op de puntige leistenen, op badslippers!
Vandaag zag ik iemand naar beneden rennen op een trail, waar ik een snelheid had van een slak op senioren-leeftijd. Iedere dag is weer anders tijdens mijn CAMINO. Vanuit dat perspectief ben ik iedere dag weer verwonderd.
Verwonderd deze dag over het natuurschoon: ik had deze dag zeker niet te klagen. Het was weer fabelachtig mooi.
Een paar dagen geleden had ik contact met vriend en ex-collega Arie van de Hurk. We vroegen ons af hoeveel pelgrims er eigenlijk op de pelgrimspaden te vinden zijn.
Vandaag zag ik op een affiche aan de muur van een bar dat de Route Frances de drukste route is. Maar dat zegt niet zoveel. Ik heb gelezen dat vorig kalenderjaar zich 280.000 pelgrims hebben laten registeren op het pelgrimsbureau in Santiago. Dat zijn de fietsende en wandelende pelgrims die respectievelijk minimaal 200 en 100 kilometer hebben afgelegd. En die pelgrims komen uit alle richtingen naar Santiago, want er zijn meerdere wegen die naar deze stad leiden.
Voor mij zit deze 84e dag er bijna op. Ik ga mij opmaken voor de dag van morgen. Ik heb mijn was vandaag uitbesteed aan de beheerster, de hospitaliera, van de Albergue. Voor slechts € 6,-- is mijn kleding (machinaal) gewassen en gedroogd. Ik heb vrijwel alles uit mijn rugzak gehaald om het eens een grondige wasbeurt te geven. Ik heb dus tijd nodig om weer alles in plastic zakjes te doen en om mijn rugzak weer goed in te pakken.
Mogelijk sta ik morgen toch maar eens eerder op om de beklimming te beginnen in het donker en zonder de verzengende hitte. Natuurlijk ga ik de top halen, maar ik weet dat de komende etappe mij veel energie zal gaan kosten. Hoeveel? Dat weet ik nu nog niet. Morgenavond maak ik de balans op.
-
23 Juni 2017 - 21:42
Margriet:
Dag Ton,
Ik vind het geweldig dat je al zo dicht bij Santiago bent..... vanaf 1 april maar 2 rustdagen.....
Ik hoef je geen goede raad mee te geven, je weet als geen ander waar je op moet letten, eten, rusten, drinken etc.
Ik wens je sterkte voor morgen en de komende dagen, doe voorzichtig (weet je zelf beter dan ik) en geniet,
liefs,
Margriet
-
23 Juni 2017 - 22:23
Dinges:
Ha Antonio,
Je zult nu nog wel niet in bed liggen ( raar Nederlands is dat eigenlijk, vast niet correct!) dus kun je je nachtzoen nog vóór het slapen gaan in ontvangst nemen: bij deze.
Veel succes, morgen, ben benieuwd of het vroegere uur je gaat lukken, maar dat zie ik morgenavond wel weer. Jij redt je wel, dat heb je intussen al afdoende bewezen, op je echte pelgrimage. Pelgrimages horen onaangenaam te zijn. Ze staan uiteindelijk in het teken van boetedoening.
Welterusten, lieve groet, Marian.
-
23 Juni 2017 - 23:29
Margriet:
boetedoening waarvoor???
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley