De 77e dag: Father Joyful en de voltooide 11e week

Het is vandaag de 77e dag in mijn CAMINO. Het is de laatste dag van de 11e week sinds mijn vertrek op zaterdag 1 april.
Het is deze dag bijzonder warm in deze regio. Zelfs de Spanjaarden in deze streken zijn dit niet gewend. Rond 14 uur was de temperatuur opgelopen tot 35 graden en het zal aan het einde van de middag nog veel warmer zijn. Tijdens de wandeling, waarin ik liters water heb gedronken, had ik het gevoel dat ik als een sardientje op de huid aan twee zijden werd gebakken in versgeperste olijfolie.
Gelukkig arriveerde ik al om 14 uur bij de "Albergue Municipal San Bartolomé de Calzadilla de los Hermanillos" (wat een prachtige naam voor een sober overnachtingsadres) in het dorpje El Burgo Ranero. Een gemeentelijke herberg, waar een bed wordt aangeboden tegen een donativo. De hoogte van de bijdrage kun je zelf bepalen. Ik had een kamer in een hostel in gedachte, maar de kamers waren in het enige hostel in dit dorpje allemaal bezet. Vaak verblijven in die hostels de pelgrims die hun bagage niet op de rug mee torsen maar per koerier van hostel naar hostel laten vervoeren. In hun (dag)rugzakje dragen ze wat drinken en wat voeding met zich mee. Toevallig bij het passeren van het dorp/stadje Sahagún zag ik een busje van een organisatiebureau dat her en der de bagage van pelgrims oppikte. De chauffeur brengt die bagage vervolgens naar het adres dat de pelgrim op een label heeft geschreven. Ook dat is de CAMINO. Iedereen doet de CAMINO op zijn of haar wijze.
Het traject dat ik deze ochtend in gedachten had heb ik geheel uitgevoerd. Een wandeling van 27.5 kilometer van Moratinos naar het eerder genoemde El Burgo Ranero. Ik vertrok deze ochtend als laatste uit het hostal/Albergue. De Brazilianen in mijn kamer waren al om 4.15 uur op en vertrokken vóór 5 uur. Ik blijf het irritant vinden dat deze vroege vogels de andere pelgrims storen in hun slaap. Als ze dan zo vroeg willen vertrekken, laat ze dan een eigen kamer nemen in een hostal of in een hotel. Maar in de Albergue geldt nu eenmaal de regel dat het stil moet zijn tussen 22 uur in de avond en 6 uur in de ochtend. Ze trekken zich niets aan van deze regel.
Een andere "ergernis" waar ik mee geconfronteerd word is het gegeven dat vrijwel alle toiletten in de Spaanse horecavoorzieningen (althans die waar ik kom) zijn voorzien van tijdschakelaars voor wat betreft het licht in het toilet. Sta je of zit je rustig en dat zit je plots in het donker. Je moet dan de knop zien te vinden om daar een tik op te geven. Niets geen bewegingsdetector. En een bijkomende ergernis is dat de tijdspanne tussen "licht aan" en "licht uit" dermate kort is, dat ik geen regulier toiletbezoek kan afwerken. Wellicht dat de Spanjolen net zo snel urineren en de fecaliën naar buiten duwen, als dat ze praten. Maar ik heb meer tijd nodig. Door schade en schande wordt men wijs en een gewaarschuwd man telt voor twee. Tegenwoordig bestudeer ik eerst heel goed waar de lichtschakelaar is bevestigd en als deze al zittende niet binnen handbereik is (ook dát komt voor!) dan zorg ik ervoor dat het lampje op mijn IPhone onmiddellijk hulp kan bieden.
Mijn Hongaarse kamergenote Reka Monika Velk vertrok om 6.15 uur en ik was uiteindelijk om 6.30 uur op het pelgrimspad te bekennen. Ik merkte direct na zonsopgang dat de temperatuur omhoog schoot. Ik heb op mijn tocht van vandaag in verband met die hitte veel stops gemaakt. Dit maal relatief korte stops. Het waren er vier. En het was nodig vanwege die klimatologische omstandigheden.
Vandaag verliet ik de provincie Palencia en trok binnen in de nieuwe "Provincia de León". Ik zit in wezen onder de rook van de zeer oude stad León. Ik hoop deze stad op zondag te passeren. Natuurlijk zal ik een bezoek brengen aan de eeuwenoude kathedraal. Maar overnachten komt in het loopschema niet uit.
Reka slaapt overigens deze nacht in dezelfde Albergue als ik. Er zijn 22 bedden en het is full house. Ik lig jammergenoeg in een bovenbed en onder mij ligt een zeer bijzondere pelgrim. Hij stelde zich voor als Father Joyfull uit Californië USA. Hij loopt in een bruine pij en hij zegt dat hij aangesloten is bij een orde. Ik heb daar mij twijfels bij omdat hij aangeeft dat "my movement" geen deel uitmaakt van de christelijke wereld, terwijl de bruine pij en het kruis dat hij draagt symbolen zijn van die christelijke (katholieke) kerk. Wat hem verder bijzonder maakt is dat hij vrijwel niets heeft en zijn hele hebben en houden heeft in een tasje zitten: "I'm walking on donativo". Waar ik voor mijn onderkomen van deze nacht een donativo kan betalen, leeft deze Father Joyfull op basis van donativo, wat anderen hem ter beschikking stellen. Hij is al een aantal weken aan het lopen en is gestart in Pamplona. Hij gaat in ieder geval naar Santiago de Compostela. Wat hij daarna gaat doen weet hij nog niet. Wellicht gaat hij naar Fatima, of naar het Oosten of naar India. Een zeer bijzondere pelgrim, maar het meest bijzondere is dat hij geen schoenen heeft. Hij pelgrimeert blootsvoets. Hij loopt gemiddeld 10 kilometer per dag. Zijn voetzolen zijn pikzwart. En de pelgrimspaden waren in noord Spanje van een slechte kwaliteit zo deelde hij mij mede. Een bijzondere man.
Reka, de Hongaarse is stil en ingetogen, heeft onderweg weinig contact en zeker niet met de bevolking die ik in een eerder verslag aanduidde als de "zeuro's", de Italianen en de Spanjaarden. Deze bevolkingsgroepen liggen haar niet, omdat ze zeer druk zijn en heel hard praten. Ze zijn luidruchtig. En ik moet eerlijkheidshalve bekennen dat ik deze kritische kanttekening van Reka herken.
Vandaag heb ik (voor mij) de eerste Russen ontmoet in de CAMINO. Een jong stel waar ik verder niet mee kon communiceren omdat hun Engelse vocabulaire niet verdere reikte dan een "yes" en een "no". En ik heb weer een paar Koreanen waargenomen. Maar over het algemeen is het heel rustig op de paden. Ook in de ochtend. Wellicht dat vele pelgrims zeer korte tochten realiseren in verband met de verzengende hitte.
Ook vandaag heb ik weer genoten van de natuur op de Meseta Central. De prachtige gele graanvelden die nu geleidelijk aan ook veranderen in groene akkers. Er wordt door de agrariërs in deze regio veel geïnvesteerd om de velden bij het uitblijven van regen en bij deze hoge temperaturen te besproeien.
En daar tussen die uitgestrekte gele en groene akkers zie je soms dan een klein dorpje. Ik blijf het fascinerend vinden.
Vandaag is Melanie jarig. Niet de zangeres Melanie, maar de Duitse Melanie uit München. Een aantal dagen geleden berichtte ik over haar en legde ik letterlijk en figuurlijk in het verslag een link naar het zo mooie nummer "Beautiful People" van de zangeres Melanie. Ik heb deze ochtend een verjaardagsbericht gestuurd naar de jarige.
Volgens de plaatselijke kruidenier zal het morgen weer zo warm zijn. Ik verwacht dat ik vroeg uit de veren zal zijn, omdat de pelgrims in een heet slaapzaaltje helemaal niet te houden zijn. Op zich is een vroeg vertrek niet vervelend omdat ik de eerste 13 kilometer moet overbruggen zonder dat ik een dorpje zal passeren. Dat betekent dus flink doorstappen voordat de hitte daadwerkelijk doordringt. Ik heb een wandeling in gedachte van minimaal 26 kilometer.
Ik ben benieuwd of ik Father Joyfull op het pelgrimspad zal ontmoeten. In ieder geval zie ik hem deze avond op het slaapzaaltje. Ik ben voorts nieuwsgierig of hij de pij uittrekt als hij gaat slapen. Deze middag bij de siësta had hij de religieuze kleding nog aan.
Vandaag stond ik nog stil bij een grafmonument, een herdenkingsmonument, geplaatst op de plaats waar op 9 juni 1998, bijna 20 jaren geleden, Manfred Kress Friedrich als perigrino (pelgrim) is overleden. Op internet heb ik kunnen achterhalen dat deze pelgrim uit Trier, gelukkig niet alleen wandelend, bij Bercianos del Real Camino is overleden. Manfred stortte in een maand nadat op 7 mei 1998 de kerktoren van de leemkerk in dat dorpje was ingestort. Heel bijzonder.
Zoals vele kerktorens bakens zijn, was deze zeer oude toren in Bercianos een baken voor alle pelgrims. Manfred heeft uiteindelijk zijn CAMINO definitief en onherroepelijk beëindigd in dat dorpje. Als herinneringsteken is het monument daar voor Manfred geplaatst. En de kerktoren is vervangen door een nieuwe. Een geheel uit staal en glas opgetrokken toren, een transparante kerktoren.
De middag loopt ten einde. Ik ga mij gereed maken voor de avondmaaltijd. En op tijd, vóór 22 uur, "onder de wol".