De 61e dag: e wonderlijke schoonheid van de natuur

Gisteren gaf ik mijn verslag de navolgende titel mee: "Vous a ouvert la porte du Pays Basque". Een tekst die ik had overgenomen vanuit mijn credential. Een tekst die daarin was geschreven door Pascal, de hospitalier van het "chambre d'hôtes" in Osserain, waar ik afgelopen nacht verbleef.
Bij het wandelen vandaag dacht ik terug aan deze mooie woorden van Pascal. Ik dacht echter alleen na over de keuze van de woorden. Ik leerde vroeger, lang geleden, in de zestiger jaren dat er had moeten staan "Vous avez" en ik denk dat mijn leraren en leraressen Franse Taal mij met een onvoldoende punt tegemoet zouden zijn getreden als ik de variant van Pascal had opgeschreven tijdens een proefwerk. Maar ik kan mij vergissen. Er zal ongetwijfeld nog wel een reactie volgen omdat ik op de hoogte ben dat ik op FB of het blog gevolgd word door twee leraressen Franse taal. Ik ben dan ook benieuwd hoe het oordeel is van Janine en Matje.
Het vertrek deze ochtend bij Pascal in Osserain was op maat. Een prima verzorgd ontbijt en zoals een ware Monsieur het betaamt begeleidde hij mij tot aan het hek van de tuin. Overigens haalde ik samen met hem nog een herinnering op. Precies op 31 mei 2006, op de kop af 11 jaren geleden, schreef vriendin Karin uit Eindhoven een korte notitie in het gastenboek van Pascal. Karin liep toen met haar vriendin Saskia de CAMINO en Pascal kon zich de dames nog goed herinneren, met name omdat de rugzak van Karin toen 17 kilo woog, exclusief water. Hij was vandaag de dag nog verbaasd dat een dame een rugzak bij zich had met dit gewicht. Een machtig idee om te weten dat Karin precies 11 jaren geleden de zelfde weg volgde als ik nu.
De tocht van vandaag was zwaar, vanwege een aantal zeer venijnige klimpartijen, maar deze wandeling van heden kan tegelijkertijd aangemerkt worden als een van de mooiste tochten in de afgelopen 61 dagen. En dat vanwege de panoramische vergezichten in de Pyreneeën. Werkelijk wonderschoon en de volgers op FB zal ik deelgenoot maken van al het moois dat ik deze dag heb gezien.
Maar er waren ook een paar bijzonder leuke ontmoetingen. Een aantal kilometers na vertrek kwam ik de oude heer Auguste Arbouret tegen. Een echte Bask met alpino die zijn ochtendwandeling maakte. In het dorpje Saint Palais, waar ik een eerste stop maakte rond 11 uur, ontmoette ik op een terras Ada en Herman uit Nijverdal. Een echtpaar die een lange fietstocht maakte vanuit Frankrijk richting Spanje. Ze waren bezig met hun laatste dag en trokken op hun speciale fietsen naar Pau, waar zij hun auto weken geleden hadden geparkeerd.
En even later na de beklimming van een eerste zeer steile helling werd mij op de top chips aangeboden door de Franse dames Chantal en Martine. Een zeer aardig gebaar en ook gezond in verband met het op peil houden van de zouthuishouding.
Maar het alles overheersende van deze dag was toch wel de schoonheid van de natuur. De wandelende pelgrims komen daarbij op plaatsen waar geen andere toeristen verschijnen omdat deze plaatsen alleen te voet (à pied) te bereiken zijn.
Het was deze dag en dan met name vanaf Saint Palais veel drukker op de pelgrimspaden. Even voor dit dorp had de CAMINO vanuit Tours zich gevoegd op de Via Lemovicensis (de route vanuit Vézelay via Limoges, de route die ik volg) en even na Saint Palais voegde zich ook de route vanuit Le Puy. Allen op weg naar Saint-Jean-Pied-de-Port. Sommigen beëindigen daar hun CAMINO en andere trekken door richting Spanje, richting Santiago de Compostela.
De eindbestemming van vandaag lag in een prachtig onderkomen in het zeer kleine dorpje Ostabat. Één kilometer buiten dat dorp, op de route, ligt het Gîte Izarrak. Een privé gîte. We verblijven er momenteel met 25 gasten en we hebben niet te klagen. Het is klasse wat hier gepresenteerd wordt. Halfpension en mooi schoon gebouw met keurig verzorgde slaapplaatsen en voorzien van een zonneterras en een buiten zwembad. Direct na aankomst ben ik het zwembad ingegaan. Heerlijk en verkwikkend. De buitentemperatuur deze middag was opgelopen tot 26 of 27 graden, nadat het tot 11 uur zwaar bewolkt was geweest.
Opmerkelijk was om te zien dat een groep Fransen (13 personen), geen pelgrims, maar lange afstand wandelaars, hun bagage niet meenemen op de rug. Hun bagage stond keurig voor hen gereed bij aankomst. En morgen wordt deze bagage weer opgehaald door een speciaal bedrijfje die het weer naar het volgende onderkomen brengt.
Morgen belooft het weer een warme dag te worden. Er worden signalen afgegeven dat er een temperatuur van dertig graden bereikt gaat worden. Gelukkig is de tocht naar de Franse grensplaats niet extreem lang. Ongeveer 21 kilometer. Ik kijk er naar uit om Saint-Jean-Pied-de-Port morgen te betreden. Ik hoor verschillende verhalen over deze plaats. Het zou er gezellig zijn, andere zeggen dat er sprake is van een kermis-achtige sfeer, weer anderen geven het advies om het dorp snel te verlaten. Ik laat het op mij afkomen en ik oordeel morgen zelf.