De 39e dag: L'Etoile et deux fois Jacques

Gisteravond was ik opgelucht dat ik nog kon beschikken over de sleutel van de "refuge pèlerins municipal" in Crozant. Ik vroeg mij wel af hoe het mogelijk was dat ik de enige gast was in het onderkomen. Dat werd mij eigenlijk wel duidelijk na een nachtje aanwezigheid in een deel van het voormalige schoolgebouw van Crozant. De bedden waren van uiterst slechte kwaliteit, er kwam een "rottende" stank uit dat deel van het gebouw waar het sanitair was ondergebracht en nadere bestudering leerde mij dat het gebouw waarschijnlijk al een week niet was schoongemaakt. Er lagen overal nog etensresten op de grond en mogelijk dientengevolge hebben -voor mij niet bij naam te noemen- kleine insecticide zich met een grote eenvoud kunnen voortplanten. Later op deze dag hoorde ik van drie andere pelgrims dat zij gister het onderkomen in Crozant hadden vermeden, omdat zij al op de hoogte waren gebracht van de onhygiënische omstandigheden.
Ik was al vroeg wakker. Mijn nachtrust was kort en zeker ook niet optimaal geweest. Om 8 uur stond ik bij de bakker en even later bij de epicerie, een kleine kruidenierswinkel, die je in sommige dorpen kunt tegenkomen. Ze hebben veel, maar wel tegen zeer hoge prijzen. Maar gelukkig zijn deze winkeltjes er nog. Heel erg belangrijk voor de leefbaarheid van deze dorpen. Het ontbijt smaakte goed, ook al omdat ik gisteravond amper had kunnen eten (alles was gesloten). En terwijl ik aan het ontbijten was arriveerde de schoonmaakster/beheerster van het onderkomen. Er werd met de Franse slag schoongemaakt. Ik was blij dat ik om 9 uur kon vertrekken.
Nog even genieten van de directe omgeving van Crozant, want dit dorpje ligt in een werkelijk fantastische omgeving. Prachtige oude ruïnes, mooie meren, geweldige vergezichten. Even later zocht ik in het kleine dorp naar een balisage, een bewegwijzering. En hierbij werd ik geholpen door Jacques. Jacques Deville.
En niet vriend Jacques de Moor uit Huijbergen die vandaag op deze 9e mei zijn verjaardag viert. Evenals mijn nu 24 jarige Sterre, in de Franse taal te vertalen als "L'Etoile". Twee jarigen op één dag. En uit de vele reacties die dagelijks ontvang, maakte ik vandaag op dat ook kleinzoon Loek van mijn nicht Antoinette zijn zesde verjaardag viert.
Die reacties die ik dagelijks ontvang zijn leuk, hebben soms een enorme diepgang, maar zijn mij vooral tot steun. Dat geldt voor de reacties op het blog, de uitgeschreven reacties op Facebook maar ook de "likes" die iedere dag bij mijn dagboek of foto's worden geplaatst. Het doet mij heel veel dat er zoveel mensen in gedachten en op afstand met mij meelopen en meeleven. Ik kreeg ook kippenvel toen ik las dat een Haagse collega, Jacob, met wie ik twee immens complexe projecten heb gedraaid, vorige week tijdens zijn verlof in Frankrijk ook een kaars voor mij heeft opgestoken. Ik voel op afstand de warmte van het licht. Het doet mij heel erg veel en goed.
"L'Etoile et Jacques" vieren respectievelijk in Breda en Huijbergen hun verjaardagen. Ik heb er deze dag een extra kop thee op gedronken. Ik heb nergens een "feestelijke" cola zero kunnen scoren.
Terug naar Jacques Deville, ook een pèlerin, hij hielp mij bij het vinden van de route in het dorp Crozant en in wezen ben ik vrijwel de gehele dag bij hem in de buurt gebleven. Jacques, 75 jaren oud (of jong) loopt deze week van in de buurt van Crozant naar zijn woonplaats Limoges. Hij heeft de CAMINO vanuit Limoges naar Santiago de Compostela al in 2014 volbracht en nu loopt hij in etappes het traject Vézelay-Limoges. Jacques, een rappe prater, is een voormalige officier van de Franse Landmacht. Hij was bij dit onderdeel onder andere helikopterpiloot en later leider van een squadron. Na zijn vroegpensioenering was hij ook nog jarenlang werkzaam geweest bij de prefecture in Limoges.
Ik moest alle zeilen bijzetten om deze verteller te kunnen blijven begrijpen. Hij sprak geen woord Engels en de gehele conversatie gedurende de 25 kilometer lange wandeling vandaag was in het Frans. Hij vertelde over zijn uitdagende, maar vooral ook gevaarlijke, werk als piloot, over zijn detachering in Duitsland, over zijn jongere echtgenote, en hij heeft met mij ook de uitslag van de verkiezing doorgenomen, als ook mij een klinische les gegeven in de Franse staatsinrichting. Zo vertelde hij mij dat dat de bestuurlijke indeling van Frankrijk dateert vanuit het tijdperk van Napoleon. Een ongelooflijk verouderd en zeer kostbaar staatsapparaat. Zo zijn er 36000 gemeenten in dit land, met even zoveel burgemeesters, gemeenteraden en gemeentehuizen. Er zijn gemeenten, regio's , maar ook departementen. En dat voor 65 miljoen inwoners. Allemaal zeer gecompliceerd. Jacques deelde mijn mening dat dit zeer oude stoffige kussen eens grondig opgeschud moest worden.
Jacques, een aangename man om mee te wandelen en tijdens onze tocht van deze dag besloten we om ook morgen en donderdag met elkaar verder op te trekken. Vanavond zitten we in hetzelfde onderkomen in La Souterraine en dat geldt ook voor woensdag- en donderdagavond, respectievelijk in Bénévent-l'Abbey en in Les Billanges.
Jacques loopt langzamer dan ik. Geen probleem. Ik blijf mijn tempo volgen en zo nu en dan stop ik, opdat we weer even verder samen optrekken.
Deze dag zit ik in een geweldig mooie privé-gîte. Mooi opgezet, met half pension en inmiddels zijn er naast Jacques en mij ook nog vier vrouwelijke pélerins gearriveerd. De mij al bekende Thaïs met wie ik al een aantal keren een onderkomen heb gedeeld. En deze namiddag hebben zich ook Sylvie, Stephanie en Brigitte bij deze gîte gemeld. Drie vriendinnen die in 2014 in Namen van start zijn gegaan en ieder jaar twee maal een bepaald traject afleggen. Uiteindelijk bereiken zij ooit Santiago de Compostela. Maar ook voor hen geldt dat niet Santiago het doel is, maar de weg daar naar toe.
Ik schreef eerder in dit verslag dat ik spreekwoordelijk alle zeilen moest bijzetten om Jacques te kunnen blijven volgen in onze conversaties. Maar in werkelijkheid kon ik ook de zeilen bijzetten. Vandaag was er weer veel wind. Deze keer in de rug, maar er was sprake van een heel koude noordoosten wind. Heel onprettig. We liepen wel grootste deel van de dag in de zon, en toch hadden we het koud. De klimatologische lente blijft echt uit.....en voor morgenmiddag is er volgens Jacques regen voorspeld. Dan zal ik mijn zonnen- en regenhoed gaan missen. Nadat ik eerder mijn petje ben kwijtgeraakt in de buurt van het Belgische Dinant, is mij dit nu ook overkomen met mijn hoed. Slordig, scheelt wel in gewicht, en ik zal in Limoges een andere gaan kopen. Jacques heeft al beloofd mij te voorzien van het adres van een goede outdoor-shop.
Morgen, een relatief korte etappe. Van 21.5 kilometers. Plan is om op tijd te vertrekken. Morgenmiddag regen en onweer. En dat laatste boezemt mij angst in.