De 16e dag: pelgrim-naturisme en Le Archevêque
Door: Ton Daans
Blijf op de hoogte en volg Ton
16 April 2017 | Frankrijk, Reims
Waarde volger, geachte lezer,
Een vrolijk paasfeest, of zoals wilt, een zalig paasfeest. Het is Pasen, Pâques. Deze 16e dag van mijn CAMINO stond in het teken aan de rust, un jour de repos. Rust voor het lichaam na de inspanningen van de afgelopen 15 dagen. De wekker iets later gezet, maar het inwendige uurwerk week niet van het patroon sinds mijn vertrek uit Nederland. Om 8 uur zat ik gewassen en geschoren in de onbijtzaal van de jeugdherberg. Een sober ontbijt werd er geserveerd, maar nogmaals meer en anders heb je ook niet nodig. In de eetzaal zaten een aantal zeer bijzondere exemplaren van de mensheid. Twee mannen getogen in oud-Russische uniformen uit -zo schat ik in- het tsaristische tijdperk. En niet ver daar vandaan aan een andere tafel, twee liefdevolle dames die gehuld waren in middeleeuwse kledij. Het was mij niet duidelijk en het is mij ook niet duidelijk geworden of deze kledij in verband stond met een festiviteit in de stad. Het was in ieder geval een kleurrijke entree van deze dag.
Ik had mij voorgenomen deze dag de rooms-katholieke hoogmis bij te wonen in de Cathédrale Notre-Dame in het centrum van de stad. Gisteravond had ik deze kerk ook nog bezocht. Niet het interieur, maar het exterieur, want ik wilde graag de kathedraal "by night" aanschouwen. Wonderschoon, zo kan ik nu vertellen.
Klokslag 11 uur was ik in de kathedraal en ik kon nog een zitplaats bemachtigen. Niet dat deze zitplaats van zeer essentieel belang is, zo bemerkte ik tijdens de kerkelijke viering die ruim 90 minuten duurde. Het merendeel van de tijd staan de kerkgangers en op zeer sacrale momenten zitten de zeer gelovige kerkgangers op hun knieën op de keiharde granieten vloer van de kerk. En daarbij komen er geen kussentjes aan de pas. Het was koud in de kerk, en ik voelde dat de koude op mijn lichaam begon in te werken. Toch heb ik de gehele ceremonie bijgewoond en dat konden niet alle Fransen zeggen. Wellicht 30% van de aanwezigen verlieten het "huis van God" na de communie. Zij gingen voor het zingen de kerk uit, om maar eens een oud gezegde te hanteren.
Het was een indrukwekkende plechtigheid met mooie gezangen waarbij als voorganger optrad de Aartsbisschop (Artchevêque) Monseigneur Jordan. Klassiek katholieke dienst met wierook, zelfs tweetalig op bepaalde momenten, omdat er blijkbaar meerdere pelgrims en toeristen in de kerk aanwezig waren. In ieder geval werden zij in de Engelse taal welkom geheten. Een bijzondere ervaring hier in Frankrijk! Meerdere pelgrims die op meerdere routes wandelen. Reims is een pelgrims-kruispunt, met routes richting Santiago, Parijs, Rome en Assisi.
Na de dienst ontmoette ik de voorganger en hij vroeg mij waar ik vandaan kwam. Blijkbaar zag hij aan mij, zelfs zonder rugzak, dat ik een pelgrim was. Mijn reactie van slechts twee woorden, "pèlerin néerlandais", werd blijkbaar door mij op zulk een barre wijze uitgesproken dat de aartsbisschop het spontaan omzette in: "oh la la, de loin, Irlande du Nord". Of ik moet iets aan mijn uitspraak gaan doen of de aartsbisschop moet eens een keer de (overigens zeer behaarde) oren laten uitspoelen.....
Ik was blij dat ik na de kerkdienst buiten de kerk even in het zonnetje kon opwarmen. Een buitentemperatuur van slechts 13 graden, maar het was aangenamer dan in de kerk. Het viel op dat het kerkplein naast toeristen bevolkt werd door tot de tanden toe bewapende Franse commando's. Ook gisteravond in de buurt van de Église Saint Jacques was dat al opgevallen. Plaatsen waar veel mensen bij elkander komen worden door de Franse autoriteiten -naar ik aanneem- aangemerkt als zeer kwetsbare spots. Op dit moment was ik mij weer bewust hoe kwetsbaar we in deze wereld kunnen zijn.
Reims was verder deze zondag, deze eerste Paasdag, vrijwel uitgestorven. Ik besloot ergens wat te gaan drinken en na 14 uur terug te keren naar de kathedraal als het accueil voor de pelgrims opnieuw zou worden opengesteld. Ik had nog een vraag voor de vrijwillers die de post bemanden. Daar ontmoette ik ook de twee Brabantse (uit Gemert en Elsendorp) pelgrims, Jolanda Spierings en Ans Jacobs, vertrokken uit Gemert op 31 maart en via een pelgrimszegening in Roermond nu op weg naar Santiago de Compostela. Deze avond bivakkeren zij in dezelfde herberg als ik. Ik zal ze "en route" ongetwijfeld nog wel eens ontmoeten.
Een aantal dagen geleden, tijdens mijn tocht, ontving ik een bericht van CAMINO-veteraan Karen Kortooms. Zij voltooide haar CAMINO in de lente van 2006. Ze schreef mij dat het lopen zonder rugzak in Reims waarschijnlijk "zeer bloot" zou aanvoelen. Bij het opmaken van dit verslag kwamen deze woorden weer bovendrijven. Vanwege de koude deze dag heb ik de herberg rond 16 uur weer opgezocht. Het pelgrimistisch naturisme heb ik vanwege de klimatologische omstandigheden in ieder geval op tijd beëindigd.
Morgen gaat de tocht verder. Nog ongeveer 2000 kilometer te gaan. In het besef: dat elke stap verder weg, is er immers een steeds dichterbij........
Een vrolijk paasfeest, of zoals wilt, een zalig paasfeest. Het is Pasen, Pâques. Deze 16e dag van mijn CAMINO stond in het teken aan de rust, un jour de repos. Rust voor het lichaam na de inspanningen van de afgelopen 15 dagen. De wekker iets later gezet, maar het inwendige uurwerk week niet van het patroon sinds mijn vertrek uit Nederland. Om 8 uur zat ik gewassen en geschoren in de onbijtzaal van de jeugdherberg. Een sober ontbijt werd er geserveerd, maar nogmaals meer en anders heb je ook niet nodig. In de eetzaal zaten een aantal zeer bijzondere exemplaren van de mensheid. Twee mannen getogen in oud-Russische uniformen uit -zo schat ik in- het tsaristische tijdperk. En niet ver daar vandaan aan een andere tafel, twee liefdevolle dames die gehuld waren in middeleeuwse kledij. Het was mij niet duidelijk en het is mij ook niet duidelijk geworden of deze kledij in verband stond met een festiviteit in de stad. Het was in ieder geval een kleurrijke entree van deze dag.
Ik had mij voorgenomen deze dag de rooms-katholieke hoogmis bij te wonen in de Cathédrale Notre-Dame in het centrum van de stad. Gisteravond had ik deze kerk ook nog bezocht. Niet het interieur, maar het exterieur, want ik wilde graag de kathedraal "by night" aanschouwen. Wonderschoon, zo kan ik nu vertellen.
Klokslag 11 uur was ik in de kathedraal en ik kon nog een zitplaats bemachtigen. Niet dat deze zitplaats van zeer essentieel belang is, zo bemerkte ik tijdens de kerkelijke viering die ruim 90 minuten duurde. Het merendeel van de tijd staan de kerkgangers en op zeer sacrale momenten zitten de zeer gelovige kerkgangers op hun knieën op de keiharde granieten vloer van de kerk. En daarbij komen er geen kussentjes aan de pas. Het was koud in de kerk, en ik voelde dat de koude op mijn lichaam begon in te werken. Toch heb ik de gehele ceremonie bijgewoond en dat konden niet alle Fransen zeggen. Wellicht 30% van de aanwezigen verlieten het "huis van God" na de communie. Zij gingen voor het zingen de kerk uit, om maar eens een oud gezegde te hanteren.
Het was een indrukwekkende plechtigheid met mooie gezangen waarbij als voorganger optrad de Aartsbisschop (Artchevêque) Monseigneur Jordan. Klassiek katholieke dienst met wierook, zelfs tweetalig op bepaalde momenten, omdat er blijkbaar meerdere pelgrims en toeristen in de kerk aanwezig waren. In ieder geval werden zij in de Engelse taal welkom geheten. Een bijzondere ervaring hier in Frankrijk! Meerdere pelgrims die op meerdere routes wandelen. Reims is een pelgrims-kruispunt, met routes richting Santiago, Parijs, Rome en Assisi.
Na de dienst ontmoette ik de voorganger en hij vroeg mij waar ik vandaan kwam. Blijkbaar zag hij aan mij, zelfs zonder rugzak, dat ik een pelgrim was. Mijn reactie van slechts twee woorden, "pèlerin néerlandais", werd blijkbaar door mij op zulk een barre wijze uitgesproken dat de aartsbisschop het spontaan omzette in: "oh la la, de loin, Irlande du Nord". Of ik moet iets aan mijn uitspraak gaan doen of de aartsbisschop moet eens een keer de (overigens zeer behaarde) oren laten uitspoelen.....
Ik was blij dat ik na de kerkdienst buiten de kerk even in het zonnetje kon opwarmen. Een buitentemperatuur van slechts 13 graden, maar het was aangenamer dan in de kerk. Het viel op dat het kerkplein naast toeristen bevolkt werd door tot de tanden toe bewapende Franse commando's. Ook gisteravond in de buurt van de Église Saint Jacques was dat al opgevallen. Plaatsen waar veel mensen bij elkander komen worden door de Franse autoriteiten -naar ik aanneem- aangemerkt als zeer kwetsbare spots. Op dit moment was ik mij weer bewust hoe kwetsbaar we in deze wereld kunnen zijn.
Reims was verder deze zondag, deze eerste Paasdag, vrijwel uitgestorven. Ik besloot ergens wat te gaan drinken en na 14 uur terug te keren naar de kathedraal als het accueil voor de pelgrims opnieuw zou worden opengesteld. Ik had nog een vraag voor de vrijwillers die de post bemanden. Daar ontmoette ik ook de twee Brabantse (uit Gemert en Elsendorp) pelgrims, Jolanda Spierings en Ans Jacobs, vertrokken uit Gemert op 31 maart en via een pelgrimszegening in Roermond nu op weg naar Santiago de Compostela. Deze avond bivakkeren zij in dezelfde herberg als ik. Ik zal ze "en route" ongetwijfeld nog wel eens ontmoeten.
Een aantal dagen geleden, tijdens mijn tocht, ontving ik een bericht van CAMINO-veteraan Karen Kortooms. Zij voltooide haar CAMINO in de lente van 2006. Ze schreef mij dat het lopen zonder rugzak in Reims waarschijnlijk "zeer bloot" zou aanvoelen. Bij het opmaken van dit verslag kwamen deze woorden weer bovendrijven. Vanwege de koude deze dag heb ik de herberg rond 16 uur weer opgezocht. Het pelgrimistisch naturisme heb ik vanwege de klimatologische omstandigheden in ieder geval op tijd beëindigd.
Morgen gaat de tocht verder. Nog ongeveer 2000 kilometer te gaan. In het besef: dat elke stap verder weg, is er immers een steeds dichterbij........
-
16 April 2017 - 19:39
Josefine Van Den Hoven:
Hoi Tony
Ik volg je tocht al even, je schrijft mooi!
Ik vond de kathedraal in Reims wel 1 van de mooiste op weg naar Santiago.
Al ga je nog heel wat moois zien!
Ik volgde na Reims de GR. Ik vond dat wel een hele mooie route!
Ik wens je morgen een hele mooie voortzetting.
Ik volg je via de computer.
Bon chemin
Josefine van den Hoven -
16 April 2017 - 22:36
Frank En Eveline :
Hallo Ton,
Allereerst ook voor jou nog een vrolijk Paasfeest. Dat duurt bij ons immers twee dagen.
We zijn gisteren thuisgekomen van onze vakantie, waarin we elkaar in Rocroi ontmoet hebben. Het lukte niet om je blog op de iPhone te openen, maar we hebben al een stuk bijgelezen. We hebben enorm veel bewondering voor je volharding! En het is ook nog eens leuk om te lezen.
Het 2e deel van ons weekje waren we (toevallig net als jij) ook in Haybes, in een hotel midden in de bossen. Daar hebben we mooi gewandeld en ook veel geklommen. Maar dat stelt natuurlijk niets voor in vergelijking met de vele kilometers die jij maakt.
We wensen je nog een hele goede, en blessurevrije, tocht. Wie weet 'spreken' we elkaar nog via de computer. En hou de everzwijnen op afstand!
Hartelijke groeten,
Frank en Eveline -
17 April 2017 - 10:02
Pia Schellekens:
Hoi Ton,
Leuk om je avontuur te volgen!
Veel succes en plezier met deze geweldige uitdaging!
Groetjes,
Eugène en Pia -
17 April 2017 - 17:23
Pepijn Gerrits:
Hi Ton,
Wat is het toch genieten, zo'n verslag elke ochtend. Het wordt al een vast ritueel om het in de trein te lezen. Pakkend geschreven en zo beschrijvend. Zet hem weer op, zo na de eerste rustdag, en blijf ons verrassen met alles wat je onderweg tegen het lijf loopt!
Op naar Santiago!
Buen camino,
Pepijn -
08 Mei 2017 - 23:34
Dinges:
Enorm goed gemiddelde, wat een conditie! Dat wordt een eitje voor je!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
