De 15e dag: Bar Relax en de majestueuze kathedraal

Waarde volger, geachte lezer, het is Paaszaterdag, Samedi Saint, zoals de Fransen deze dag noemen.
Vroeg uit de veren en ik hoorde dat het leven in Huize Leclere al in de vroege uren een aanvang had genomen. De werktijden op een boerderij lopen nu eenmaal niet synchroon met de kantoortijden. De schapen van de familie Leclere moesten blijkbaar op deze zaterdag ook in alle vroegte gevoederd worden. Klokslag 8 uur zat ik met de vrouw des huizes aan de ontbijttafel. Dat wil zeggen, ik zat aan de ontbijttafel en mevrouw Leclere was druk in de weer in de keuken om gerechten te bereiden voor het paasfeest. Alle kinderen en en de twee kleinkinderen zouden morgen naar de statige boerderij in Bazancourt komen. Het was ontbijten op zijn Frans, er lag wat stokbrood op de met een plastic zeiltje afgedekte keukentafel, een potje met jam, keiharde boter en soortement van trog waar de thee in werd geschonken. Ik liet mij het ontbijt goed smaken en al voor de klok van negen werden de eerste passen gezet richting Reims. Overigens kon ik mijn stoffige schoenen pas buiten aantrekken. Ik had ze vrijdag op aandringen van zoonlief Marc Antoine ook buitenshuis uitgedaan. Ik kan mij dat nog herinneren uit mijn jeugdjaren, toen we in Schijndel aan de rand van het dorp woonden. Boeren betraden nooit met het buitenshuise schoeisel het woongedeelte van de boerderij.
De eerste kilometers liep ik traditioneel in shirt en vest. Na een half uur wijzigden echter de klimatologische omstandigheden. Het werd kouder en kouder, het waaide flink en het miezerde. Regen dus! Extra kleding aangetrokken en het effect van die koude en natte weer was dat ik in één ruk 14 kilometer heb afgelegd. Zonder te pauzeren. Geen pauze vanwege dat weer, maar een andere reden om door te wandelen was dat ik tijdens de tocht van Bazancourt naar Reims niet één dorpje zou passeren. Ik "scheerde" na 14 kilometer langs Bétheny en ik besloot de plaatselijk bar/tabak te gaan bezoeken. Ik was nat en ik had het heel koud.
Onderweg van Bazancourt naar Bétheny heb ik een boer in een immens grote tractor gezien. Dat was alles wat ontmoetingen betreft. Ik twijfelde over de route en ik vroeg de boer om een bevestiging of ik nog steeds de Via Campaniensis bewandelde. Natuurlijk in andere bewoordingen. Deze boer keek mij met een blik aan dat hij er werkelijk niets van begreep. Daarop besloot ik de gok te wagen en de ingeslagen weg verder te bewandelen. En de boer vertrok in een andere richting. Na ongeveer 10 minuten reed de traktor weer naast mij. De hersencellen van de boer waren blijkbaar tot wasdom en tot activiteit gekomen en hij had mijn vraag alsnog begrepen: het klopte, ik zat op de goede weg. Een mooi en prachtig moment. Hij was omgedraaid en had mij alsnog ingehaald. Na ons korte gesprek keerde hij weer, om waarschijnlijk elders zijn werkzaamheden voort te zetten.
Vrijwel kaarsrechte paden tussen Bazancourt en Bétheny. Kilometers lang gewandeld over een oude Romeinse "heirbaan", waar regen en wind vrij spel hadden.
Bar Relax zou mij de nodige warmte bieden. Het was er druk rond het middaguur. Niet echt een relaxte omgeving want het was een soort van goklokaal, waarin vele (uitsluitend) mannen een gokje waagden met het paardenrennen. De tv stond aan en er werden diverse races achter elkaar uitgezonden. Bordeaux, vanuit het Belgische Tongres en diverse andere plaatsen. Een warme thee besteld en ook maar aandachtig de races gevolgd. Soms raakten de mannen opgewonden maar die opwinding stond zeker niet in causaal verband met hetgeen de naam van het café deed vermoeden. Ik heb er 90 minuten gepauzeerd om op temperatuur te komen.
Het laatste traject verliep zeer voorspoedig en om 14.15 meldde ik mij bij de "accueil pélegrin" in de Cathédrale Notre-Dame in het hartje van Reims. Een stad die op mij niet meteen een overweldigende indruk maakte. Het leek erop alsof de ziel de stad verlaten had. Uitermate rustig voor een Samedi Saint.
Ik werd door Francis Chauvière van harte welkom geheten. Hij gaf mij tekst en uitleg over hun organisatie, die ook verantwoordelijk is voor het ontwikkelen (en het onderhouden) van het boekwerk over de Via Campaniensis. Hij regelde onmiddellijk een slaapplaats voor mij in de CIS De Champagne (Centre International de Séjour, de Franse jeugdherberg-keten). Op 1 kilometer afstand van de kathedraal en bijkomende voordeel op de route als ik de stad op maandag weer zou gaan verlaten.
Toen ik Francis vroeg of hij een grote sportzaak kende in de binnenstad was hij mij ook op dat punt behulpzaam. En niet alleen hij, ook het Franse echtpaar, Monsieur ET Madame Jansen (je kunt het bijna niet geloven) schoten mij te hulp. Zij zouden mij naar de zaak leiden. En zo geschiedde. Overigens leverde het bezoek aan de sportzaal niets op. Het merk Osprey was niet in het assortiment opgenomen. Rond 16 uur bereikte de CIS, en ik boekte tegen een zeer sterk gereduceerde prijs voor pelgrims een kamer met eigen douche. Voldaan plofte ik op het bed neer. Een heerlijke douche en de wasmachine draait inmiddels.
Uiteindelijk deze dag toch ruim 20 kilometer gewandeld. Eerste belangrijke grote stad in Frankrijk heb ik bereikt na 354 kilometer. Een mooie afstand na 15 dagen. Een gemiddelde van 23.6 kilometer per dag.
Ik ga zo meteen nog even stukje wandelen door het centrum van Reims. Goed voor de spieren, zo moet u maar denken, waarde volger. En morgen volop genieten van de welverdiende rustdag.