De 94e dag: "Het einde der Wereld": Finisterre.

De 94e dag: Het Einde Der Wereld: Finisterre

De trouwe volgers hebben op maandagavond geen verslag kunnen lezen. Het is deze keer opgemaakt na middernacht. De reden ligt voor de hand: alle in Finisterre aankomende pelgrims trekken in de avonduren naar de vuurtoren op de kaap, bij "Het Einde Der Wereld". Dat was vanaf mijn hotel (ik doe chique vandaag) nog bijna 5 kilometer lopen. Pelgrims trekken volgens traditie daar naar toe om de zon onder te zien gaan. En in het verleden werden daar dan allerlei attributen door de pelgrims verbrand. Dat is tegenwoordig echter streng verboden. Slechts één pelgrim stak zijn riten hoed in de fik.
De zon ging vandaag hier onder om 22.19 uur. Het was geen mooie zonsondergang. Maar het was druk op de kaap. Ik had daar afgesproken met het Duitse echtpaar Alexandra und Herbert Berger. Een uiterst vriendelijk stel die ik voor het eerst ontmoette even na Pamplona. Ook zij zijn vandaag gearriveerd in Finisterre. Ze blijven er twee dagen en trekken woensdag weer verder richting Muxia. Dat geldt niet voor mij. Ik trek morgen weer verder richting het 30 kilometer verderop gelegen Muxia. Dat is mijn eindstation. Van daaruit ga ik per openbaar vervoer op woensdag naar Santiago de Compostela. Althans dat hoop ik. Want waarschijnlijk zal ik worden geconfronteerd met een staking van de buschauffeurs. Als er echt sprake is van een staking zal ik naar een andere oplossing moeten zoeken. Desnoods met een aantal terugkerende pelgrims gezamenlijk in een taxi. Het is niet leuk, maar het is niet anders. De chauffeurs zullen hun redenen wel hebben om het busvervoer plat te leggen. Ik los tegen die tijd het probleem van het reizen wel op.
Het was vandaag een uiterst zware dag. Het was een lange etappe van 34.5 kilometers, over zwaar geaccidenteerd terrein en het was hier in de regio echt heel erg bloedheet. Daarbij kwam dat er tussen kilometerpunt 5 en punt 20 geen enkele horecavoorziening aanwezig was en ook geen waterpunten. Dit betekende dat ik meer water dan anders moest meenemen en ook extra proviand. De rugzak was dus zwaarder. Ik ben bijna 12 uren op het pelgrimspad geweest, waarvan ik effectief 8 uren en 10 minuten aan het wandelen ben geweest. De rest waren uren van rust. En deze rust had ik hard nodig in de hitte van vandaag.
Daarbij komt dat ik deze avond nog op en neer naar het echte " Einde Der Wereld" ben gelopen, naar Point Zero. Dat waren nog eens 9.2 kilometer, hetgeen het aantal kilometers van deze dag brengt op 43.7. Immens veel.
Ik heb op de kaap nog wat gedronken met het bevriende Duitse echtpaar. Samen zijn we afgedaald naar het dorp en dat verklaart waarom ik zo laat pas kon beginnen aan het verslag.
Eigenlijk wilde ik niet veel schrijven deze dag. Ik was immers sprakeloos vanwege de prachtige natuur en het magische mooie van Finisterre. Ik was geroerd toen ik om 11.45 uur voor het eerst de oceaan kon zien, en ik was nog meer geraakt toen ik vanuit de heuvels de eerste foto's kon maken van Finisterre.
De volgers op het blog kan ik niet tonen hoe prachtig het was vandaag. De volgers op Facebook daarentegen zullen waarschijnlijk het met mij eens zijn dat Finisterre niet achter in de rij heeft gestaan toen de schepper der natuur met het verdelen van de schoonheid was begonnen.
Ik ben mij bewust dat ik het mogelijk door een gekleurde bril bekijk. Immers, na Santiago heb ik nu ook Finisterre bereikt. Ik ben zo blij als een kind, zeker toen ik deze avond mijn oorkonde van Finisterre in ontvangst kon nemen. Dat gebeurde in de Albergue Municipal rond de klok van 21 uur en dus nog voordat ik aan de lange klim kon beginnen naar Point Zero.
Ik ben een zeer tevreden, gezond en gelukkig mens. Voor straks.....slaap ik uit tot 7 uur. Het ontbijt wordt niet eerder geserveerd dan 8 uur. Ik zal die slaap hard nodig hebben. Ik heb deze nacht zeer slecht geslapen in het sauna-achtinge zaaltje in de Albergue in Olveiroa én het is nu inmiddels bijna 1.45 uur.
Tijd om af te sluiten en het verslag en foto's te gaan posten.
Morgen de allerlaatste wandeletappe. Ik kijk er naar uit om morgen Muxia te bereiken en mijn CAMINO af te sluiten. Daarna nog een paar dagen ontspanning en dan op vrijdag laat in de middag vanuit het Portugese Porto terug naar Eindhoven.