De 45e dag: 15 jaren terug en La Coquille

Tijdens mijn wandeling vandaag keerde ik in gedachten terug naar 15 mei 2002. Ik ben mij bewust dat de focus gericht moet zijn op wat gaat komen. Dat is zo tijdens mijn CAMINO en dat geldt in het algemeen voor het leven. Maar mijn gedachten dreven terug naar die 15e mei 2002.
In meerdere opzichten, privé en maatschappelijk, was 15 mei 2002 een dag van enige eminentie. Maatschappelijk omdat op deze dag, precies 15 jaren geleden, er parlementaire verkiezingen werden gehouden in Nederland. Bijzondere verkiezingen na de val van het Kabinet Kok II en verkiezingen met een bijzonder cachet, omdat deze plaatsvonden ruim een week na de moord op Pim Fortuyn. De LPF kwam met 26 zetels in de Tweede Kamer en het CDA was de grote winnaar van de verkiezingen. Nederland kleurde "christelijk CDA-groen". En de PvdA werd zowat gehalveerd. Een toen historische nederlaag (we weten nu beter!) en partijleider Ad Melkert werd nadien met een erebaantje in de politieke coulissen geplaatst.
Privé was deze 15e mei ook van grote importantie. Die woensdag, midden in een extra week vakantie in de meimaand. Lia, Sterre, Max en ik waren in die week in Edon, een piepklein gehucht in Frankrijk. In wezen "scheer" ik in deze fase van mijn CAMINO langs Edon. En mijn gedachten gingen deze dag, deze 15e mei, terug naar die fantastische week. Met die week sloten we een bijzondere periode af. Een periode waarin Lia gedurende een half jaar zeer intensief is behandeld. We leefden die week als "een God in Frankrijk" in het huis van vriendin Bej. Niet zo maar een huis, maar een bijzonder en fantastisch huis, waar wij zulke mooie warme herinneringen bij hebben. Ik weet dat bij Lia, Sterre en Max en ook bij mij dat verblijf in dat mooie kleine Edon in het geheugen gegrift staan.
En mijn gedachten vandaag, tijdens mijn lange wandeling van Flavignac naar La Coquille, dreven af naar dat moment, nu 15 jaren terug. En dat gebeurde op een moment dat ik de grens tussen de Departementen Haut-Vienne en de Dordogne passeerde. Zo maar ergens in de prachtige groene natuur, op deze zonovergoten dag.
Deze ochtend was ik vroeg uit de veren. Ik maakte nog wat foto's van mijn mede-slaapgenoten: de Duitser Armin, de oudere Fransman Francis en het irritante ventje uit Parijs, Clement.
Een zonovergoten dag. Nog geen week geleden hadden de pèlerins het nog heel koud overdag gezien de barre klimatologische omstandigheden, vandaag was het werkelijk ver boven de 25 graden. Ik heb een aantal stukjes deze dag over het asfalt gelopen, maar door de warmte kon je de bitumen al goed ruiken. Ik heb de gehele dag in een shirt met korte mouwen gelopen, heb hevig getranspireerd en heb ongeveer 7 liter water gedronken tijdens de tocht van 31 kilometer. Daarvan waren de eerste dertien kilometers als "loeizwaar" te betitelen. Het was in in wezen een lange klim van de startplaats Flavignac naar Châlus. Dit dorp was mijn eerste geplande rustplaats, het dorp ook waar ik het pakket, met daarin de kapotte wandelstokken en de gescheurde wandelbroek, ter verzending kon aanbieden bij een postkantoor dat geopend was. Uiteindelijk ging er, inclusief het verpakkingsmateriaal dat ik had gebruikt, 985 gram richting Nederland.
Degenen die verantwoordelijk zijn geweest voor het uitstippelen van de route van vandaag verdienen een pluim. Een wonderschone tocht. Nogmaals, niet altijd even gemakkelijk om te lopen, maar dit werd rijkelijk gecompenseerd door het natuurschoon. Ik heb op paden gelopen waar behoudens pelgrims geen andere toeristen ooit een stap hebben gezet. Vandaag ging de tocht ook door het gebied waar stelselmatig een aan alcohol verslaafde boer de balisages (bewegwijzering) verwijderd. Die informatie had ik verkregen van Jacques met wie ik vorige week een aantal dagen had opgetrokken en die vorige week vrijdag plotsklaps van de radar was verdwenen. Ik beschreef hem in de verslagen als een "fantast". Dat was hij ook, maar die informatie over de telkens verdwijnende balisages klopte helemaal. Ik moest deze dag op een bepaald gedeelte van het traject zeer nauwgezet de tekst en de kaart in het routeboek volgen om het spoor niet bijster te zijn.
Toen ik even na het passeren van de departementale grens de Dordogne binnentrok en een korte rust nam in het dorpje Firbeix, viel mij op dat de Nederlanders met hun traditionele sleurhut prominent aanwezig waren op de departementale route. Ze waren mij niet eerder opgevallen, maar vandaag waren ze er.
Voor deze avond en nacht had ik een bed gereserveerd in La Coquille in het refuge van de "amis de Sant Jacques", een onderkomen van een vereniging die de CAMINO een warm hart toedraagt. Ik werd welkom geheten door de hospitaliers Denis en Beatrice. Een goed verzorgde refuge, inclusief avondmaaltijd en ontbijt voor slechts € 20,-. Een prachtige naam voor een dorp om te overnachten tijdens mijn CAMINO. Immers La Coquille id het Franse woord voor "schelp", het teken, het symbool van de tocht naar Santiago de Compostela.
En tot mijn grote verwondering en eigenlijk toch ook weer in de lijn van mijn verwachting zat dat irritante ventje uit Parijs, Clement, ook weer in de refuge. Ik heb overigens deze avond geen last gehad van Clement. Hij was hier al samen met Regis, een pelgrim die de CAMINO in etappes loopt. Ieder jaar weer een part. Deze keer 15 dagen. Regis heb ik twee dagen geleden in Limoges in het klooster al had ontmoet. Regis gaat het morgen rustiger aan doen. Hij is vandaag gevallen en heeft zijn schouder flink bezeerd. Het blijft bij het lopen op de paden, en ook de wegen, oppassen geblazen. Zeker wanneer de vermoeidheid begint tot te slaan kunnen er snel ongelukken gebeuren. Zo struikelde ik vandaag bijna over een stuk hout. Ik was uit balans, maar gelukkig kon ik mijn houding corrigeren met behulp van de wandelstokken.
Morgen gaat de tocht verder. Richting Négrondes. En tegen dit dorp aan ligt een klein gehucht, L'Auzelie. Daar staat een B&B, waar ik een bed, een avondmaaltijd en een ontbijt heb besteld.
Mijn CAMINO gaat verder, zo ook het leven buiten de CAMINO. Frankrijk heeft een nieuwe premier en in Nederland heeft Edith Schippers haar informatieopdracht op deze 15e mei teruggegeven aan de voorzitter van de Tweede Kamer. Vastgelopen op het onderwerp "migratie". Eigenlijk onbegrijpelijk dat juist over het onderwerp dat handelt over kwetsbare mensen de meningen zou uit elkaar kunnen lopen. Ik ben benieuwd wat er na deze 15e mei gaat gebeuren in het Haagse. Zoals ik ook op 15 mei 2002 heel erg benieuwd was hoe de verkiezingsuitslag in een kabinet vertaald zou worden. We weten nog goed hoe het toen is verlopen. Het is geschiedenis, en toch.....we kunnen er lering uit trekken. Af en toe de gedachten verzetten naar momenten die achter ons liggen.........het inspireert mij.