De 25e dag: van de hemel in de "hel" beland

Deze 25e dag van mijn CAMINO, deze dinsdagochtend was er sprake van een drietal verrassingen. Op de eerste plaats het ontbijt dat door Madame Beaumont in haar privé-woning werd geserveerd. En daar was een aangenaam bericht op Facebook en op de derde plaats constateerde ik bij het wakker worden dat Pluvius -een bijnaam van de Romeinse oppergod Jupiter- nog niet aan het werk was gegaan.
Klokslag 8 uur trokken Jolande, Ans en ik naar het ontbijt, waar wij op een zeer hartelijke wijze werden ontvangen. Het ontbijt was "af". Lekker eten, sfeervol geserveerd en Madame had een "muguet" bij ieder couvert gelegd. En het steeltje van het "muguet", dat zij deze ochtend vers in haar tuin had geplukt, had zij omwikkeld met een stukje aluminiumfolie. Zij gaf aan dat het "muguet" ons zou beschermen en geluk zou brengen. Ik kende verder de traditie van het "muguet" niet. Een "muguet" is een "lelietje van dalen". Op de eerste mei, een Franse nationale feestdag, de Dag van de Arbeid, is het ook "la fête du muguet". Een traditie hier in Frankrijk, maar blijkbaar ook in België, in Zwitserland en Andorra, waarop mensen elkaar een "muguet" overhandigen als geluksbrenger. Ik heb de "muguet" op mijn "sac à dos" gestoken.
Tijdens mijn CAMINO heb ik iedere dag elders ontbeten, maar dit ontbijt van Madame Beaumont was om door een ringetje te halen. En niet alleen het ontbijt, de ontvangst, de overnachting, de avondmaaltijd, alles was tot in de puntjes verzorgd. Het afscheid deze ochtend was oprecht welgemeend hartelijk. Madame Beaumont kan wat mij betreft gekenschetst worden als "a shining gemstone", een glanzende edelsteen, "un bijou brillante".
De tweede surprise was het bericht dat ik las op FaceBook. Het was een reactie op het verslag van de 24e dag van vriend Frans uit Eindhoven. Een soortgelijk bericht heb ik een aantal dagen eerder ook gelezen van de hand van Mieke. Frans schreef deze ochtend: "al vele jaren lees ik ' morgens om 6 uur de krant. Dat is sinds kort veranderd. Ik wens je weer een mooie dag" . Machtig mooie, warme en hartelijke reactie. Hartverwarmend en energie-opwekkend.
De derde verrassing was dus de feitelijke constatering dat het nog droog was. Het was bewolkt en het was aangewezen om van start te gaan met drie lagen kleding. Het wollen wandelshirt, het vest en het winddichte jack. En ik heb deze kleding de gehele dag aangehouden en dat was hard nodig. Pluvius was om 13.30 uur aan het werk gegaan en het laatste half uur voor mijn aankomst om 14 uur in Chablis heb ik in (lichte) regenachtige omstandigheden gelopen.
Vanaf de start in Roffey moest er flink geklommen worden. Maar deze inspanningen ten spijt bleef ik het koud hebben. De eerste 12 kilometer heb ik de buurt van de dames gelopen. In het uiterst kleine gehucht Collan besloot ik om rust te nemen. De dames zetten hun tocht voort en zouden hun eerste langere pauze houden in Chablis, mijn eindbestemming voor deze dag. We namen afscheid van elkaar in Collan. Ik heb ze deze dag niet meer gezien. Ik heb nog wel aan ze gedacht, want ze moeten deze namiddag in de regen gelopen hebben. Zij hadden wederom een tocht van ruim 30 kilometer in gedachten. Of ik hen nog zal ontmoeten onderweg is de vraag.......de CAMINO is vol verrassingen.
In Collan, het gehucht, was natuurlijk geen bar of restaurant te vinden. Ik zocht beschutting op de vensterbank van een huis, alwaar ik enigszins afgeschermd werd van de koude wind. De vensterbank fungeerde als een soort van terras, alwaar ik nog wat stokbrood en geitenkaas nuttige, die ik gisteren had aangekocht. Ik had geen lange pauze voor ogen want ik bemerkte dat ik snel begon af te koelen. Toen ik op het punt van vertrek stond, arriveerde de eigenaresse van het huis, waarvan ik de vensterbank ongevraagd in gebruik had genomen. Mevrouw verwelkomde mij onmiddellijk, zag dat ik een CAMINO-loper was,en gaf op een uiterst vriendelijke en hartelijke wijze aan hoe ik "haar" gehucht kon verlaten om op basis van de Via Campaniensis Chablis te bereiken. Zij vroeg mijn naam, adres en ze vroeg toestemming om een foto van mij te maken bij de coquille (schelp) die schuin tegenover haar huis was aangebracht. Er werden foto's "getrokken" met haar en mijn toestel. En tot slot vroeg ze of ik haar een ansichtkaart wilde sturen vanuit mijn hometown. Ik beloofde haar dat ik niet zou wachten tot mijn terugkeer in Eindhoven in juli aanstaande, maar dat ik mijn eega zou verzoeken deze kaart namens mij binnen een aantal dagen te versturen. Zij reageerde uiterst enthousiast op mijn voorstel en inmiddels heb ik contact gehad met mijn eega Lia om deze klus voor mij te klaren. Ook zij reageerde uiterst positief. Het contact met deze mevrouw in Collan was warm en de ontmoeting had mij doen vergeten dat het koud was en dat ik het koud had. Monique Psiuch nam hartelijk afscheid van mij en ik trok verder de heuvel op richting Chablis. De wind had vrij spel, zeker omdat de bebossing was verdwenen. Een bebossing die nog enigszins voor beschutting had gezorgd. Hoe dichter bij Chablis hoe meer lage wijngaarden. In wezen een kale oppervlakte en ik kreeg het kouder en kouder. De regen die daarbij kwam had daarbij een additioneel luxerend effect. Het was een tocht door een prachtige natuur. Ik had een ontmoeting met "een eenzame boom", ook daadwerkelijk een eenzame boom, die zo werd geduid in het routeboek.
Ik heb de mooie natuur gezien, maar van een "genieten" was niet echt sprake vanwege de klimatologische omstandigheden. Bovendien was het trekkerspad voorzien van steenslag. En als je voeten vermoeid en branderig zijn voel je werkelijk ieder steentje.
Uiteindelijk bereikte ik om 14 uur Hôtel de la Poste in Chablis, alwaar ik door een jongedame naar "Chambre 1" werd geleid. Nu had ik gisteravond in een "hemelse" omgeving vertoefd in het onderkomen van Madame Beaumont in Roffey, maar het onderkomen in dit hotel was van een abominabele slechte kwaliteit. Ik heb het interieur van de kamer voor het nageslacht vastgelegd en ik zal deze korte video ook op FaceBook plaatsen. Werkelijk met geen pen te beschrijven. Ik heb niet meteen ongedierte kunnen ontdekken en er was sprake van een zeer gammele douchecabine. Gelukkig functioneerde de verwarming en zo ook de warmwatervoorziening in de douche. Na een kort moment ontdekte ik dat er geen toilet was op de kamer. Tijd dus voor een verkenning van de eerste etage. In een soort van omgebouwde bezemkast ontdekte ik een toilet, waar overigens geen toiletpapier voorhanden was. Bij mijn verdere verkenning ontdekte een magazijntje met ook rollen toiletpapier. Ik eigende mij ongevraagd twee rollen toiletpapier toe, omdat ik zeker niet geconfronteerd wilde worden met een hoteleigenaar die zo mogelijk een soortgelijk exorbitant opgewonden gedrag ging vertonen als de B&B-uitbaatster in Fôret-Chenu. Dat zou mij geen tweede keer overkomen.
Nu ken ik vanwege mijn vroegere professie het Nederlandse gevangeniswezen van binnenuit. Zeker is dat in een penitentiaire inrichting in Les Pays-Bas geen gedetineerden worden ingesloten in een onderkomen, dat te vergelijken is met de "chambre", waarin ik de komende nacht ga doorbrengen. Mochten er in Nederland gedetineerden worden ingesloten onder dergelijke omstandigheden dan worden er onverwijld vragen gesteld in de Tweede Kamer der Staten Generaal door opgewonden kamerleden, die zeer kritische vragen zouden adresseren aan de staatsecretaris van Veiligheid & Justitie. Een dergelijke voorziening zou waarschijnlijk onmiddellijk gesloten worden.
In dubbel opzicht ben ik op deze dag van de hemel in de "hel" beland. Het "hemelse" onderkomen heb ik verruild voor het ondermaatse hotel in Chablis. Voorts is het zomerse weer van gisteren met temperaturen van 25 of 26 graden getransformeerd naar herfstachtige omstandigheden. Regenachtig en koud en bij aankomst in Chablis zag ik op een bord bij een farmacie dat de temperatuur was gedaald naar 6 graden. Een terugval van 20 graden.
Morgen wordt er opnieuw regen verwacht in deze regio. Ik heb al eerder deze week voor de woensdag een lange tocht gepland. Van Chablis naar Bessy-sur-Cure. Een tocht van ruim 31 kilometer in het reeds in Roffey bereikte nieuwe departement "l'Yonne". Mijn laatste tussenstop voordat ik Vézelay op donderdag ga bereiken. Het wordt tijd dat ik de Via Campaniensis kan afsluiten in Vézelay, want het routeboek is aan het einde van zijn latijn. Deze ochtend heb ik het boek met een niet zuinige hoeveelheid leukoplast weer een vorm gegeven, die de uitgever ook initieel bedacht en voor ogen heeft gehad.
Ik ben benieuwd wat de dag van morgen mij gaat brengen.
Ik sluit deze dag af, ga mijn nachtrust zoeken in "Chambre 1". Mogelijk dat ik morgen van uit de "hel" toch weer in de "hemel" zal geraken. Hoop doet leven en aan deze gedachte houd ik mij voorlopig vast.