De 12e dag: Joseph et Christelle
Door: Ton Daans
Blijf op de hoogte en volg Ton
12 April 2017 | Frankrijk, Grandchamp
Waarde volger, geachte lezer,
Deze 12e dag heb ik niet solitair doorgebracht. Deze ochtend hebben het Nederlandse stel, Jan en Irma, en ik besloten om samen deze dag door te brengen met name omdat we uiteindelijk in hetzelfde B&B terecht zouden komen. Het was wennen, maar uiteindelijk maak ik na een lange dag wandelen, van 9 tot 18 uur, een positieve balans op. Irma en Jan zijn zeer goed geoefende wandelaars, maar ze hebben duidelijk rekening gehouden met mijn tempo en mijn behoefte om zo nu en dan een extra rustmoment in te lassen.
Deze ochtend hebben we genoten van een uitstekend ontbijt. Het afscheid van de uitbaters van het B&B was hartelijk. De eerste 10 kilometers namen relatief veel tijd in beslag omdat het traject niet eenvoudig was (we hebben op geen enkele verharde gelopen!!) en omdat er veel moest worden geklommen. Maar dat werd werkelijk rijkelijk gecompenseerd door een prachtige natuur. Wonderschoon. Door bossen getrokken, tussen de koeien gewandeld..........
Als je met drie personen wandelt vinden er tijdens de wandeling gesprekken plaats, iets wat ik eerdere dagen niet heb meegemaakt. Ik teken daarbij aan dat ik het niet eenvoudig vind om deze twee activiteiten (wandelen en praten) synchroon uit te voeren. Nu wordt vaker gezegd dat mannen niet twee zaken tegelijkertijd kunnen uitvoeren, maar ik, als representant van het masculiene deel van de mensheid, heb toch wel enige bedenkingen bij deze stelling.
Enfin, alleen het wandelen al in deze nog zeer heuvelachtige omgeving was heel zwaar. Kwam er dat praten nog bij!! Uiteindelijk inclusief de rustmomenten zijn we 9 uren onderweg geweest om een traject van 25 kilometer te overbruggen.
Onderweg heeft Jan mijn kennis over de natuur wat opgevijzeld. Jan is van huisuit geoloog en zijn kennis over de natuur en wat deze natuur voortbrengt is indrukwekkend. Ik heb deze dag soms ademloos naar hem geluisterd.
Vandaag hebben we slechts een aantal dorpjes gepasseerd. En het woord "dorp" is eigenlijk een term die je voor die leefgemeeenschap nauwelijks kunt bezigen. Uitgestorven gehuchtjes met amper honderd of twee honderd inwoners. En
toen we qua omvang een redelijke gemeente passeerden bleken alle winkels gesloten te zijn en iedereen binnen te zijn vanwege een soort van siësta. Een Franse slag van leven in een regio die qua klimatologische omstandigheden goed te vergelijken is met Nederland.
In gesprek komen met anderen vindt ook minder plaats als je gedrieën de CAMINO bewandeld en als je door gebieden trekt waar je vrijwel geen andere mensen zult ontmoeten. Omdat ik door mijn watervoorraad heen was heb ik 5 kilometer voor de meet van heden een gesprek aangeknoopt met een jong Frans stel. Zij waren uiterst vriendelijk en stelden een paar flessen bronwater ter beschikking.
Uiteindelijk bereikten we Grandchamp, waar Nederlandse Joseph (Jos uit Tilburg) en de Belgische Christelle (uit Luik) naast hun reguliere biologische huishouden een B&B drijven.
Jos is ruim 20 jaren geleden vanuit Nederland hier naar deze regio getrokken, heeft een oude vervallen woning gerenoveerd, en is met "zijn" alternatieve biologische samenleving begonnen. Jaren geleden is hij zijn echtgenote verloren omdat een dronken Fransoos een dodelijk ongeluk veroorzaakte. Zijn eega is begraven tegenover zijn woonhuis op het plaatselijke kerkhof. Jos, een zeer bijzondere man met een bijzondere kijk op de samenleving, over alternatieven, over zijn kijk op voeding. Een zeer bijzondere man. Hartelijk en gastvrij, en een uitgesproken opvatting over de maatschappij. Christelle studeert nog twee dagen per week natuurgeneeskunde in Namen. Een bijzonder stel. Christelle is ooit als Caminoloopster te logeren geweest bij Joseph. Maar zij is nadien bij hem teruggekeerd. En......gebleven. Deze avond genoten we van een overheerlijke biologische maaltijd, samengesteld van producten wat moeder aarde in hun tuin en in deze regio heeft voortgebracht. Aan tafel zaten naast Jan en Irma, de gastheer en gastvrouw ook twee vrijwilligers uit Parijs en Amersfoort die Jos en Christelle ondersteunden bij hun voedselproject, in ruil voor kost en inwoning.
Jan en Irma keren morgen huiswaarts om vervolgens in hun volgende vakantie in mei de draad van de CAMINO weer op te pakken. Ik trek verder richting Reims. Het schema heb ik aangepast. Ik deel de komende 60 kilometers naar Reims op in drie etappes. Twee maal 30 kilometer is te zwaar en het komt ook niet uit met betrekking tot de beschikbare overnachtingsfaciliteiten.
Ik ga hier in de 200 zielen tellende gemeenschap van Grandchamp mijn bed opzoeken. Ik merk dat mijn lichaam die rust nodig heeft.
Deze 12e dag heb ik niet solitair doorgebracht. Deze ochtend hebben het Nederlandse stel, Jan en Irma, en ik besloten om samen deze dag door te brengen met name omdat we uiteindelijk in hetzelfde B&B terecht zouden komen. Het was wennen, maar uiteindelijk maak ik na een lange dag wandelen, van 9 tot 18 uur, een positieve balans op. Irma en Jan zijn zeer goed geoefende wandelaars, maar ze hebben duidelijk rekening gehouden met mijn tempo en mijn behoefte om zo nu en dan een extra rustmoment in te lassen.
Deze ochtend hebben we genoten van een uitstekend ontbijt. Het afscheid van de uitbaters van het B&B was hartelijk. De eerste 10 kilometers namen relatief veel tijd in beslag omdat het traject niet eenvoudig was (we hebben op geen enkele verharde gelopen!!) en omdat er veel moest worden geklommen. Maar dat werd werkelijk rijkelijk gecompenseerd door een prachtige natuur. Wonderschoon. Door bossen getrokken, tussen de koeien gewandeld..........
Als je met drie personen wandelt vinden er tijdens de wandeling gesprekken plaats, iets wat ik eerdere dagen niet heb meegemaakt. Ik teken daarbij aan dat ik het niet eenvoudig vind om deze twee activiteiten (wandelen en praten) synchroon uit te voeren. Nu wordt vaker gezegd dat mannen niet twee zaken tegelijkertijd kunnen uitvoeren, maar ik, als representant van het masculiene deel van de mensheid, heb toch wel enige bedenkingen bij deze stelling.
Enfin, alleen het wandelen al in deze nog zeer heuvelachtige omgeving was heel zwaar. Kwam er dat praten nog bij!! Uiteindelijk inclusief de rustmomenten zijn we 9 uren onderweg geweest om een traject van 25 kilometer te overbruggen.
Onderweg heeft Jan mijn kennis over de natuur wat opgevijzeld. Jan is van huisuit geoloog en zijn kennis over de natuur en wat deze natuur voortbrengt is indrukwekkend. Ik heb deze dag soms ademloos naar hem geluisterd.
Vandaag hebben we slechts een aantal dorpjes gepasseerd. En het woord "dorp" is eigenlijk een term die je voor die leefgemeeenschap nauwelijks kunt bezigen. Uitgestorven gehuchtjes met amper honderd of twee honderd inwoners. En
toen we qua omvang een redelijke gemeente passeerden bleken alle winkels gesloten te zijn en iedereen binnen te zijn vanwege een soort van siësta. Een Franse slag van leven in een regio die qua klimatologische omstandigheden goed te vergelijken is met Nederland.
In gesprek komen met anderen vindt ook minder plaats als je gedrieën de CAMINO bewandeld en als je door gebieden trekt waar je vrijwel geen andere mensen zult ontmoeten. Omdat ik door mijn watervoorraad heen was heb ik 5 kilometer voor de meet van heden een gesprek aangeknoopt met een jong Frans stel. Zij waren uiterst vriendelijk en stelden een paar flessen bronwater ter beschikking.
Uiteindelijk bereikten we Grandchamp, waar Nederlandse Joseph (Jos uit Tilburg) en de Belgische Christelle (uit Luik) naast hun reguliere biologische huishouden een B&B drijven.
Jos is ruim 20 jaren geleden vanuit Nederland hier naar deze regio getrokken, heeft een oude vervallen woning gerenoveerd, en is met "zijn" alternatieve biologische samenleving begonnen. Jaren geleden is hij zijn echtgenote verloren omdat een dronken Fransoos een dodelijk ongeluk veroorzaakte. Zijn eega is begraven tegenover zijn woonhuis op het plaatselijke kerkhof. Jos, een zeer bijzondere man met een bijzondere kijk op de samenleving, over alternatieven, over zijn kijk op voeding. Een zeer bijzondere man. Hartelijk en gastvrij, en een uitgesproken opvatting over de maatschappij. Christelle studeert nog twee dagen per week natuurgeneeskunde in Namen. Een bijzonder stel. Christelle is ooit als Caminoloopster te logeren geweest bij Joseph. Maar zij is nadien bij hem teruggekeerd. En......gebleven. Deze avond genoten we van een overheerlijke biologische maaltijd, samengesteld van producten wat moeder aarde in hun tuin en in deze regio heeft voortgebracht. Aan tafel zaten naast Jan en Irma, de gastheer en gastvrouw ook twee vrijwilligers uit Parijs en Amersfoort die Jos en Christelle ondersteunden bij hun voedselproject, in ruil voor kost en inwoning.
Jan en Irma keren morgen huiswaarts om vervolgens in hun volgende vakantie in mei de draad van de CAMINO weer op te pakken. Ik trek verder richting Reims. Het schema heb ik aangepast. Ik deel de komende 60 kilometers naar Reims op in drie etappes. Twee maal 30 kilometer is te zwaar en het komt ook niet uit met betrekking tot de beschikbare overnachtingsfaciliteiten.
Ik ga hier in de 200 zielen tellende gemeenschap van Grandchamp mijn bed opzoeken. Ik merk dat mijn lichaam die rust nodig heeft.
-
12 April 2017 - 22:55
Dolf:
Welterusten Ton!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley