De 4e dag: het zitje naast Staf Deboes
Door: Ton Daans
Blijf op de hoogte en volg Ton
04 April 2017 | België, Piétrain
Waarde lezer, u vraagt zich af wie Staf Deboes is? Dat deed ik ook deze dag. Ik kom later op in deze aantekeningen terug op deze redelijk bekende Belgische knuffelboer, mogelijk ook een knuffelbeer.
Deze ochtend ben ik met veel ongemak aan de voeten vertrokken vanuit Neerlinter richting Jodoigne, of beter gezegd richting Piétrain, een vrijwel dood (winkelloos) gehucht onder de rook van Jodoigne.
Het werkwoord "afzien" dat ik zo vaak heb gehoord in de wielersport heeft deze dag voor mij een bijzondere persoonlijke betekenis gekregen. Ik heb werkelijk "afgezien" en met alle bij elkaar geschraapte energie heb ik de meet vandaag gehaald. Het was zwaar vanwege het fysieke ongemak in combinatie het lopen in de zon met de relatief hoge temperaturen en het gegeven dat ik het vlakke België achter mij heb gelaten. Natuurlijk zijn deze heuvels niet aan te merken als cols van de een of andere categorie, maar in mijn belevingswereld heb ik deze dag veel moeten klimmen. Voor het eerst deze tocht heb ik in het tweede deel van deze etappe mijn wandelstokken gebruikt.
Vandaag door een prachtige natuur, kilometers lang alleen ergens op paden tussen de velden. Zonder veel ontmoetingen. Maar ze waren er wel. Niet te vergeten de ontmoeting met Jos, de uitbater van het B&B in Neerlinter, die mij -zoals hij dat deed bij alle CAMINO-lopers, enige persoonlijke wijsheden ter overdenking tijdens de wandeling meegaf. Ik citeer: "al ons genoegen en genot is geboren in ellende. Ben u bewust, dat iets aan ieder product dat wij voorhanden hebben, ook uw lopers-gerei, is gemaakt middels kinder- of slavenarbeid". Met deze overdenking werd ik op pad gestuurd. Het heeft een tijd in mijn hoofd rondgezongen. Totdat de pijnsignalen in mijn brein deze mijmering van Jos terzijde schoven.
En dan de ontmoetingen met een tweetal fietsers. Bij de eerste ben ik gestopt om een korte exegese te verstrekken over mijn CAMINO. Dat kostte tijd. Ik deed het graag, maar ik nam mij voor om een volgende "fietsende bezoeker" uit te nodigen om met mij mee te wandelen of te fietsen. En zo geschiedde.
In de buurt van Tienen diende de fietsende Laurent zich aan. Een vijftiger, zeer zeer corpulent, die mij aangaf zonder enig gericht doel wat te fietsen. Hij fietste een tijd met mij mee en hij bleef wonderbaarlijk overeind omdat mijn tempo op dat moment niet hoger lag dan 3,5 km per uur. Nu ben ik een goed geoefende kletser, maar Laurent was in alle opzichten gedurende het gesprek heer en meester. Hij gaf mij -geheel ongevraagd- een introductie in het wel en wee van de steek. Uiterst leerzaam. Na ongeveer 3 kilometer met mij meegefietst te hebben, vroeg hij aan mij waarom ik hier wandelde. Ik gaf hem een korte uitleg. Hij viel even stil en vroeg mij of ik de intentie had om de route te volbrengen. Hij gaf zelf antwoord: "natuuurlijk anders zout gij er nooit aan begonnen zijn". Verder besprak hij alle ziekten waaraan hij nu lijdende was. Ondertussen had hij niet echt oog voor mijn actuele "lijden". Niet erg. Toen onze wegen zich scheidden, zei hij hij heel opgewekt tegen mij: "toch plezant voor u zo'n gesprek. Het breekt uwe dag". Ik had een enorme binnenpret vanwege zijn laatste opmerking. Ik heb hem nog even nagekeken,die kolossale en gezellige Laurent.
Mijn volgende ontmoeting was met Boer Staf of te wel Staf Deboes, de man uit de eerste alinea uit dit verslag. Een bekende Belg, geboren ook in 1954, zoals ik. Staf is bekend geworden als knuffelboer in het Belgische VTM programma "Boer zoekt vrouw". Staf leidde tot 2010 een zorgboerderij voor minder validen in de buurt van Tienen. Staf, een zeer corpulente beer is in 2016 bij een verkeersongeval om het leven gekomen. Waar? In Hakenover in de buurt van Tienen. En plots zat ik daar uitgeput op een zitbankje naast een gedenkveldje met grafzerk voor Staf. Zo maar ergens bij een kruispunt buiten Hakenover, waar ik gedurende mijn rustperiode van 15 minuten, slechts één auto voorbij hem zien komen. Ik ben even bij Staf gebleven. Een mooie ontmoeting. Stil, heel stil........zeker in vergelijking met die andere beer Laurent.
Ik kende Staf verder niet, maar het internet heeft mij deze avond de kennis aangereikt. Staf is eigenlijk sinds onze stille ontmoeting voor mij gaan leven.
Nadien volgde nog zware kilometers en om 16 uur arriveerde ik bij mijn overnachtingsadres in Piétrain. En daar bemerkte ik dat 50 meter van mij verwijderd twee andere pelgrims het B&B aan het zoeken waren. Onmiskenbaar Nederlanders, zo schatte ik in. Ik heb deze avond in het B&B met hen gegeten. Een bijzondere ontmoeting met Jan en Irma Elzinga uit Zaandam. Ook op weg naar Santiago, maar niet in één keer. Verspreid over verschillende jaren. Deze keer staat voor hen de doortocht door België en een klein stuk noord Frankrijk op het programma. Morgen samen ontbijten en dan weer op weg. Zij hun CAMINO en ik de mijne. Morgen op weg naar Cortil Wodon. Een bijzondere naam, maar de lezer van dit verslag moet zich dan ook bewust zijn, dat ik heden rond 15.30 uur de taalgrens gepasseerd ben. Vanaf nu omschakelen naar de Franse taal. Vanavond in ieder geval vast opgezocht dat ik morgen bij een apotheek "platre cloquage" moet kopen. Want die zijn met die geweldige blaar bijna op. Ik wens u waarde lezer een goede nachtrust.
Deze ochtend ben ik met veel ongemak aan de voeten vertrokken vanuit Neerlinter richting Jodoigne, of beter gezegd richting Piétrain, een vrijwel dood (winkelloos) gehucht onder de rook van Jodoigne.
Het werkwoord "afzien" dat ik zo vaak heb gehoord in de wielersport heeft deze dag voor mij een bijzondere persoonlijke betekenis gekregen. Ik heb werkelijk "afgezien" en met alle bij elkaar geschraapte energie heb ik de meet vandaag gehaald. Het was zwaar vanwege het fysieke ongemak in combinatie het lopen in de zon met de relatief hoge temperaturen en het gegeven dat ik het vlakke België achter mij heb gelaten. Natuurlijk zijn deze heuvels niet aan te merken als cols van de een of andere categorie, maar in mijn belevingswereld heb ik deze dag veel moeten klimmen. Voor het eerst deze tocht heb ik in het tweede deel van deze etappe mijn wandelstokken gebruikt.
Vandaag door een prachtige natuur, kilometers lang alleen ergens op paden tussen de velden. Zonder veel ontmoetingen. Maar ze waren er wel. Niet te vergeten de ontmoeting met Jos, de uitbater van het B&B in Neerlinter, die mij -zoals hij dat deed bij alle CAMINO-lopers, enige persoonlijke wijsheden ter overdenking tijdens de wandeling meegaf. Ik citeer: "al ons genoegen en genot is geboren in ellende. Ben u bewust, dat iets aan ieder product dat wij voorhanden hebben, ook uw lopers-gerei, is gemaakt middels kinder- of slavenarbeid". Met deze overdenking werd ik op pad gestuurd. Het heeft een tijd in mijn hoofd rondgezongen. Totdat de pijnsignalen in mijn brein deze mijmering van Jos terzijde schoven.
En dan de ontmoetingen met een tweetal fietsers. Bij de eerste ben ik gestopt om een korte exegese te verstrekken over mijn CAMINO. Dat kostte tijd. Ik deed het graag, maar ik nam mij voor om een volgende "fietsende bezoeker" uit te nodigen om met mij mee te wandelen of te fietsen. En zo geschiedde.
In de buurt van Tienen diende de fietsende Laurent zich aan. Een vijftiger, zeer zeer corpulent, die mij aangaf zonder enig gericht doel wat te fietsen. Hij fietste een tijd met mij mee en hij bleef wonderbaarlijk overeind omdat mijn tempo op dat moment niet hoger lag dan 3,5 km per uur. Nu ben ik een goed geoefende kletser, maar Laurent was in alle opzichten gedurende het gesprek heer en meester. Hij gaf mij -geheel ongevraagd- een introductie in het wel en wee van de steek. Uiterst leerzaam. Na ongeveer 3 kilometer met mij meegefietst te hebben, vroeg hij aan mij waarom ik hier wandelde. Ik gaf hem een korte uitleg. Hij viel even stil en vroeg mij of ik de intentie had om de route te volbrengen. Hij gaf zelf antwoord: "natuuurlijk anders zout gij er nooit aan begonnen zijn". Verder besprak hij alle ziekten waaraan hij nu lijdende was. Ondertussen had hij niet echt oog voor mijn actuele "lijden". Niet erg. Toen onze wegen zich scheidden, zei hij hij heel opgewekt tegen mij: "toch plezant voor u zo'n gesprek. Het breekt uwe dag". Ik had een enorme binnenpret vanwege zijn laatste opmerking. Ik heb hem nog even nagekeken,die kolossale en gezellige Laurent.
Mijn volgende ontmoeting was met Boer Staf of te wel Staf Deboes, de man uit de eerste alinea uit dit verslag. Een bekende Belg, geboren ook in 1954, zoals ik. Staf is bekend geworden als knuffelboer in het Belgische VTM programma "Boer zoekt vrouw". Staf leidde tot 2010 een zorgboerderij voor minder validen in de buurt van Tienen. Staf, een zeer corpulente beer is in 2016 bij een verkeersongeval om het leven gekomen. Waar? In Hakenover in de buurt van Tienen. En plots zat ik daar uitgeput op een zitbankje naast een gedenkveldje met grafzerk voor Staf. Zo maar ergens bij een kruispunt buiten Hakenover, waar ik gedurende mijn rustperiode van 15 minuten, slechts één auto voorbij hem zien komen. Ik ben even bij Staf gebleven. Een mooie ontmoeting. Stil, heel stil........zeker in vergelijking met die andere beer Laurent.
Ik kende Staf verder niet, maar het internet heeft mij deze avond de kennis aangereikt. Staf is eigenlijk sinds onze stille ontmoeting voor mij gaan leven.
Nadien volgde nog zware kilometers en om 16 uur arriveerde ik bij mijn overnachtingsadres in Piétrain. En daar bemerkte ik dat 50 meter van mij verwijderd twee andere pelgrims het B&B aan het zoeken waren. Onmiskenbaar Nederlanders, zo schatte ik in. Ik heb deze avond in het B&B met hen gegeten. Een bijzondere ontmoeting met Jan en Irma Elzinga uit Zaandam. Ook op weg naar Santiago, maar niet in één keer. Verspreid over verschillende jaren. Deze keer staat voor hen de doortocht door België en een klein stuk noord Frankrijk op het programma. Morgen samen ontbijten en dan weer op weg. Zij hun CAMINO en ik de mijne. Morgen op weg naar Cortil Wodon. Een bijzondere naam, maar de lezer van dit verslag moet zich dan ook bewust zijn, dat ik heden rond 15.30 uur de taalgrens gepasseerd ben. Vanaf nu omschakelen naar de Franse taal. Vanavond in ieder geval vast opgezocht dat ik morgen bij een apotheek "platre cloquage" moet kopen. Want die zijn met die geweldige blaar bijna op. Ik wens u waarde lezer een goede nachtrust.
-
04 April 2017 - 23:13
Dinges:
Ha Antonio, prachtig verhaal weer!
Ik zei nog zo, dat je goed voor je voetjes moet zorgen! Een tipje: ik wandelde altijd ( Pieterpad, Pelgrimspad tot Visé!!! etc.) met dure, naadloze wandelsokken, maar na mijn gebroken enkel paste ik daar niet meer mee in mijn wandelschoen! Dus liep ik met alleen zo'n simpel nylonkousje in mijn schoenen: nooit meer één blaar gehad, dus ook nooit meer mijn dure sokken aangehad met lopen! Zo'n kousje kun je kennelijk ook onder je sokken aantrekken, dat ziet er overigens voor een man misschien ook wat minder verwijfd uit! Haha.
Je verhaalt trouwens heel mooi over je wederwaardigheden, precies zoals ik me zo'n tocht in je eentje altijd voortel. Arme Staf! Maar goed, als jij maar je blaren goed schoon houdt, uitkijkt voor voorbij razende mobiele vehikels en onverwacht uit de lucht vallende voorwerpen en zo, dan komt alles wel goed!
Met een dikke kus en een hart onder de riem wacht ik geduldig op je volgende beeldende relaas, tot dan! Kan ik in gedachten een beetje met je mee lopen! (zonder blaren!) Lieve groet, Marian. -
05 April 2017 - 00:32
Frida:
Hallo Ton, ik volg je op de voet en hoop dat je deze zware tocht gaat volbrengen, ongeacht de blaren op de voeten. Drink veel onderweg en zeker als het warm is, draag een pet/hoed tegen de zon. Heel veel succes Ton en kom behouden aan in Santiago de La Compastella ook al duurt dit nog wel een hele tijd. Blijf alert en pas goed op jezelf!! -
05 April 2017 - 09:13
Hans Vervoort:
Hoi Tom,
Allereerst mijn petje af voor de uitdaging die je bent aangegaan.
Ik ben er van overtuigd dat je het haalt als je doorzettingsvermogen net zo groot is als je schrijft.
Ik lees elke morgen met veel genoegen jou ervaringen van de dag die je echt prachtig op papier(app) zet chapeau!!.
Veel succes en gezondheid en tot het volgende verslag. -
05 April 2017 - 17:52
Rianne:
Ondanks alle ongemakken is de eerste week dan toch over de helft. Het is mooi je te volgen , gedetailleerd alle wetenswaardigheden. Beschouw de heuveltjes maar als training, je loopt over een paar weken als een jonge god de Spaanse grens over.
Geniet er van! -
06 April 2017 - 07:39
Joost HV:
Ha Ton,
Nu na je vierde dag kun je al gerust zeggen, dat je met succes de vierdaagse van Nijmegen hebt volbracht.
Vier x 30 kilometer is een enorme prestatie. Nu dan weliswaar geen Via Gladiola. Dat duurt nog even. Maar diepe buiging !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
