De derde dag:de Geleplasstraat en Neerlinter
Door: Ton Daans
Blijf op de hoogte en volg Ton
03 April 2017 | België, Linter
Terwijl de Belgen genieten van de 14-daagde paasvakantie lijkt er een prille connectie te ontstaan tussen "onze lieve heer" en deze pelgrim. Daar waar ik, waarde lezer, gisteren nog het Opperwezen verzocht de hemelse thermostaat ietsiepietsie neerwaarts bij te stellen, moest ik deze ochtend vaststellen dat mijn verzoek onmiddellijk was ingewilligd. Mogelijk dat de finetuning nog niet geoptimaliseerd is want het was deze ochtend zeer fris en zeer mistig.
Ik merk dat ik in de ochtend duidelijk meer tijd nodig heb (dan gepland) om alles in orde te maken voor vertrek. Vandaag was het startschot iets na negenen. Te laat, als je weet dat er een afstand van 29 km overbrugd moet worden. De eerste 10 kilometer verliepen voorspoedig door een mooie natuur, in mist gehuld via de Geleplasstraat naar de Venusberg. Mijn eerste echte klimmetje.
De dag zou verder in het teken staan van twee bijzondere ontmoetingen. Dat Compostela-gevoel waar ik zo veel over gehoord en gelezen heb, werd in wezen vandaag verwerkelijkt.
Na de eerste fase van 10 km zocht ik, gearriveerd in Zelem, naar een geschikte rustplaats. Er kwam uit het niets een vriendelijk ogende man op mij afgestapt. Of ik naar Santiago de Compostela onderweg was? Hij was er in 2004 naar toe gelopen en vertrokken vanuit Saint Jean Pied de Port aan de Franse voet van de Pyreneeën. Hij gaf aan dat er op maandagmorgen nog niets geopend was in zijn Zelem, maar dat ik van harte welkom was in zijn woning. Het lag op de route. Ik werd daar zeer hartelijk verwelkomd door mijn gesprekspartner Karel Rymen en zijn eega Lutgart Goeleven. Geweldige ontmoeting waarin Karel zijn herinneringen met mij deelde. Lutgart was actief betrokken in het onderhoud en zij zorgde voorts voor de inwendige mens. Gegevens werden uitgewisseld, ook de link naar deze blog. Foto's werden "getrokken". En Karel gaf aan dat hij mij via een fraaie wandelroute een kilometer of vijf zou begeleiden om mij op een speciaal wandelpad te zetten. Een voormalige spoorlijn die was getransformeerd naar een voet- en fietspad. Aangekomen in Halen zette Karel, een gepensioneerde technisch tekenaar van de Belgische spoorwegen, hij mij af bij het traject. "Deze autostrade is geheel voor u". En dat klopte. Vrijwel alleen trok ik verder over dit prachtige pad door een mooie natuur. Wat geweldig om zulke mensen, Karel en Lutgart, te mogen ontmoeten en zo welkom te zijn in hun huis.
En juist op deze wandelpaden, zonder passerende auto's, wordt je meer en meer bewust van je eigen snelheid. Die loopsnelheid krijgt toch een miezerige dimensie met het voorbij trekkende gemotoriseerde verkeer. Ik denk dat ik vandaag wel 20 km van de 29,4 km heb gelopen op trajecten waar geen auto's voorbij raasden, en ook niet te horen waren. En op die momenten HOOR JE DE STILTE.
Het voetpad, aanbevolen door Karel, leidde mij onder andere naar Geetbets, waar ik rust heb genomen. Via een nu al bijna vast ritueel. Rugzak af, schoenen en sokken uit en de voetzolen koelen. En daar zat ik op een bankje toen daar plots Danielle stopte. Zij parkeerde haar fiets en sprak mij aan. Na bijna 1 uur vertrok ze weer. We hadden een hartverwarmend gesprek. Ook zo'n Compostela-ontmoeting, zo vermoed ik. Geweldige ervaringen deze dag. En door deze ontmoetingen liep ik niet meer op het geïmproviseerde loopschema. Jammer, maar de ontmoetingen prevaleerden
Vanaf Geetbets had het Opperwezen de mist doen laten optrekken en de zon weer uitgebreid van stal gehaald. De laatste kilometers waren in het inmiddels uitermate warme gewest heel zwaar. Tegen 19 uur bereikte ik uiteindelijk Neerlinter. In B&B Leeuwenrikveld werd ik warm onthaald en op een heerlijke avondmaaltijd getrakteerd. Uit de kunst.
Overigens onderweg een eerste blaar opgelopen op mijn rechter hak. Spontaan gesprongen, en toen heel pijnlijk. Zelf de hak verzorgd, wasje gedaan, het blog bijgewerkt en nu gereed om naar bed te gaan. Het is inmiddels 23.15 uur. Morgen weer vroeg op voor een relatief korte etappe van ongeveer 19 km naar Geldenaken of beter bekend als Jodoigne. Ik passeer de taalgrens en zet dus morgen voet in Wallonië.
Ik merk dat ik in de ochtend duidelijk meer tijd nodig heb (dan gepland) om alles in orde te maken voor vertrek. Vandaag was het startschot iets na negenen. Te laat, als je weet dat er een afstand van 29 km overbrugd moet worden. De eerste 10 kilometer verliepen voorspoedig door een mooie natuur, in mist gehuld via de Geleplasstraat naar de Venusberg. Mijn eerste echte klimmetje.
De dag zou verder in het teken staan van twee bijzondere ontmoetingen. Dat Compostela-gevoel waar ik zo veel over gehoord en gelezen heb, werd in wezen vandaag verwerkelijkt.
Na de eerste fase van 10 km zocht ik, gearriveerd in Zelem, naar een geschikte rustplaats. Er kwam uit het niets een vriendelijk ogende man op mij afgestapt. Of ik naar Santiago de Compostela onderweg was? Hij was er in 2004 naar toe gelopen en vertrokken vanuit Saint Jean Pied de Port aan de Franse voet van de Pyreneeën. Hij gaf aan dat er op maandagmorgen nog niets geopend was in zijn Zelem, maar dat ik van harte welkom was in zijn woning. Het lag op de route. Ik werd daar zeer hartelijk verwelkomd door mijn gesprekspartner Karel Rymen en zijn eega Lutgart Goeleven. Geweldige ontmoeting waarin Karel zijn herinneringen met mij deelde. Lutgart was actief betrokken in het onderhoud en zij zorgde voorts voor de inwendige mens. Gegevens werden uitgewisseld, ook de link naar deze blog. Foto's werden "getrokken". En Karel gaf aan dat hij mij via een fraaie wandelroute een kilometer of vijf zou begeleiden om mij op een speciaal wandelpad te zetten. Een voormalige spoorlijn die was getransformeerd naar een voet- en fietspad. Aangekomen in Halen zette Karel, een gepensioneerde technisch tekenaar van de Belgische spoorwegen, hij mij af bij het traject. "Deze autostrade is geheel voor u". En dat klopte. Vrijwel alleen trok ik verder over dit prachtige pad door een mooie natuur. Wat geweldig om zulke mensen, Karel en Lutgart, te mogen ontmoeten en zo welkom te zijn in hun huis.
En juist op deze wandelpaden, zonder passerende auto's, wordt je meer en meer bewust van je eigen snelheid. Die loopsnelheid krijgt toch een miezerige dimensie met het voorbij trekkende gemotoriseerde verkeer. Ik denk dat ik vandaag wel 20 km van de 29,4 km heb gelopen op trajecten waar geen auto's voorbij raasden, en ook niet te horen waren. En op die momenten HOOR JE DE STILTE.
Het voetpad, aanbevolen door Karel, leidde mij onder andere naar Geetbets, waar ik rust heb genomen. Via een nu al bijna vast ritueel. Rugzak af, schoenen en sokken uit en de voetzolen koelen. En daar zat ik op een bankje toen daar plots Danielle stopte. Zij parkeerde haar fiets en sprak mij aan. Na bijna 1 uur vertrok ze weer. We hadden een hartverwarmend gesprek. Ook zo'n Compostela-ontmoeting, zo vermoed ik. Geweldige ervaringen deze dag. En door deze ontmoetingen liep ik niet meer op het geïmproviseerde loopschema. Jammer, maar de ontmoetingen prevaleerden
Vanaf Geetbets had het Opperwezen de mist doen laten optrekken en de zon weer uitgebreid van stal gehaald. De laatste kilometers waren in het inmiddels uitermate warme gewest heel zwaar. Tegen 19 uur bereikte ik uiteindelijk Neerlinter. In B&B Leeuwenrikveld werd ik warm onthaald en op een heerlijke avondmaaltijd getrakteerd. Uit de kunst.
Overigens onderweg een eerste blaar opgelopen op mijn rechter hak. Spontaan gesprongen, en toen heel pijnlijk. Zelf de hak verzorgd, wasje gedaan, het blog bijgewerkt en nu gereed om naar bed te gaan. Het is inmiddels 23.15 uur. Morgen weer vroeg op voor een relatief korte etappe van ongeveer 19 km naar Geldenaken of beter bekend als Jodoigne. Ik passeer de taalgrens en zet dus morgen voet in Wallonië.
-
03 April 2017 - 23:29
Jan Rombout:
Ha Ton, Je begint het steeds leuker te vinden is mijn indruk. Morgen een kortere route met grensovergang. Welterusten. Morgen gezond weer op! Groet, Jan -
04 April 2017 - 00:10
Dinges:
Hé Antonio, je bent echt al een aardig aantal kilometers onderweg, respect man, zeg je dan, geloof ik?!
Als je maar goed voor je blaren zorgt, komt alles best in orde! Je blijkt overigens nog aardig wat energie over te hebben na zo'n stukje kuieren, om er zo'n prachtig stuk proza over te schrijven. Ik zou zeggen, ga zo door. Ik lees het met veel plezier en een behoorlijke portie jaloezie, vanuit mijn luie stoel, natuurlijk!
Veel plezier en mooie ontmoetingen gewenst! Extra lieve groet, Marian. -
04 April 2017 - 00:12
Arie:
Hoi Ton, Ik ging vanavond zwemmen en wilde fietsend op de terugweg naar huis even op mijn iPhone kijken of je verslag van vandaag al beschikbaar was. Ik miste een flauwe bocht en reed vervolgens regelrecht de sloot in. Ik sloeg compleet over de kop en kwam volledig onder de zwarte smurrie thuis. Kortom, het leven van een blogvolger valt niet mee.
Nu net je ervaringen van vandaag gelezen. Mooi al die spontane ontmoetingen. Jou kennende zullen er nog vele volgen. Je verhalen daarover ga ik in het vervolg veilig thuis op de bank lezen. -
04 April 2017 - 07:59
Peter Van Der Sande:
Hoi Ton,
Als ik jouw verhalen van de eerste dagen lees begrijp ik steeds meer wat een geweldige ervaring deze tocht moet zijn.
Ik betrap me erop dat ik iedere morgen kijk of je weer een nieuwe bijdrage aan je verslag heb toegevoegd. Wat leuk al,die ontmoetingen en zo vroeg in het traject al. Kan mij goed voorstellen dat deze geweldige mensen de moeheid en andere ontberingen doen vergeten. Hou vol zodat ik iedere dag weer een mooi verhaal te lezen heb.
Groet,
Peter
-
04 April 2017 - 08:20
Jacob:
Dag Ton,
Het wordt al een vast ritueel: zodra ik op het werk ben even jouw verslag lezen. Inspirerend!
Hartelijke groet,
Jacob -
04 April 2017 - 09:31
Lutgart:
Fijne tocht en plezant om zo je blog te lezen. Hopelijk kan ik t blijven volgen. :-) -
04 April 2017 - 12:53
Margriet:
Dag Ton, ik geniet van de verhalen over je ontmoetingen, ze zullen voor jou en je gesprekspartner(s) een inspiratie zijn. Pas goed op jezelf. -
04 April 2017 - 15:23
Paul Renders:
Hallo Ton, dat je van gezellig buurten houdt wist ik al, maar dat je zo mooi je belevenissen op "papier" kan zetten verbaast me. Als het lopen je ook zo gemakkelijk afgaat, dan hoef je niet elke morgen tegen die nieuwe etappe op te zien. Je kunt dan uitkijken naar het moment dat je je belevenissen weer kan opschrijven. Ik blijf je vol belangstelling volgen en leef met je mee.
Groeten van Paul -
04 April 2017 - 19:16
Marijke:
Hoi Ton,
Bedankt voor je mooie verhalen. Ik geniet ervan om ze te lezen. Heb ook veel respect voor je missie. Groeten. -
04 April 2017 - 19:39
Jo Gruijters:
Pelgrim Ton,
Als neef van je vind ik het fantastisch dat jij aan een tocht bent begonnen, die bij velen nog op het programma staat, maar blijkbaar nog niet de tijd hiervoor kunnen vrij maken.
Je hebt de eerste dagen al behoorlijk wat km's gelopen, bijzondere mensen ontmoet, zon, regen, het komt allemaal op je pad met als einddoel Santiago de Compostela, dit zal ergens begin/medio juli zijn, dus nog maanden van het heden verwijderd.
Ton, ik blijf je volgen, het ga je goed.
Nog ter info, William (zoon van "ons" Maria) is afgelopen maandag, samen met zijn vriendin Carla, voor 2 weken aan het lopen op de Camino del Norte, van Irun tot Santander)
Gr.
Jo Gruijters -
04 April 2017 - 21:23
Bej:
Hey Ton,
Wat een leuke verhalen, en leuke mensen kom je tegen en dan ook nog goeie afstanden afleggen, trots op jou!!
Geniet er van en doe ook voorzichtig!!
Kijk uit naar je volgende ervaringen,
Liefs Bej
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
